Oscar

Haar keurslijfje zit wat afgemeten
bijna topless om d'r lijfje van krap
twee meter verderaf gelegen heren
leed dat zo strak gestrikt zwart wit
beeld schertst van vervolmaking
in het aangereikte perspectief
dat lovenswaardig ongesteld
in het rood beschonken
de vrouw aanreikt

Maar de Vos

Ze kon het niet laten
om aan ieder einde
een begin te zien

van plaatsgebonden wegen
die je leiden naar onleesbaar
gemaakte de bewegwijzering

dat zowel verleden als het heden
samenvoegde van onbegaanbaar
gemaakte paden welke leidde naar
wat weer verraderlijk uitzicht heette
door de boer tot aan de horizon

neigende begrenzing
van de heilige aarde
van de door ploegende
vader en de zoon
in de geest van dagelijkse kost
van dichterbij gelegen oord
waar god mag weten
wie nu nog daar bij hoort

Een leven lang leven levenslang

Elkaar gevonden en voor eeuwig gebonden
gedenkwaardig moment spaarzaam uitgelicht

komt zelden voor onverrichter taak gesteld
hoe toch beklonken gonst geluk daardoor

dat geschonken levenselixer altijd dorst
naar meer dan genoegen nemen met wat is

de verwondering vermenigvuldigt in leven
door samenzijn gegeven kan betekenen

blijkt in weerwil van het feest dat vast gelegd
niet vatbaar voor veroudering gelijk de geest

zou't achteraf de moeite 

waard zijn geweest

zou de moeite getroost

kunnen worden achteraf

was't vooraf waard te bezien 

wat was is vastgelegd

was alles achteraf ook 

vooraf altijd achteraf

Levensmiddel

Gordijnen hingen verveeld
voor de beslagen ramen
als gloeiende kraters
waren enkele ontwakers
opgelicht en in de nacht verraden

De verlader deed niet ter zake
sleepte met steekwagen waar
hij geen boodschap aan had

Een enkel winkelmeisje rankte al
lenig in de benen ontvankelijk langs
de gevel om haar slanke vingers
een dag lang mee te laten spelen
waar begerige ogen op uitkeken

er werd die dag weer met de jeugd afgerekend
wat naar meer smaakte
ving ouder iemand een glimp op
van de weelderige maar duistere blik waarmee opgekeken werd

het zijn levensreddend handelingen
verricht gesterkt door eerste schemer
daarmee gepaard gaande bevallig licht

De beetweter

Ik dacht ik weet ik herinner ik

op de foto geschoten ooit
deze kleine eeuwigheid
die door veroudering heen
toch jeugdig schijnt te weten
kijk een ouder wordend mens
waar ik niet
weet ik niet
zie ik niet
hoe ik niet
wie ik niet

ben geweest
wat ik ooit was
of was geweest

Bewegingsonscherpte

De herfst binnen gedrongen
in m'n woonkamer
waar ik het kleurrijk alleen had
tint hard de wand en het stemt
somber in te zien hoe
mijn uitgewoond geweten hier
een andere vorm aanneemt

er huist een gedachte in het beton
dat vervreemd met iedere schrede
naar omhoog uitgehold
me naar de bedstee leidt

ik woel me vrij in slaap
zonder nog bij mij te zijn
hoe geluk slechts logeert
in die eeuwige
godvergeten
tijdelijkheid

OK

Ze waggelt loopt strompelt
kruipt en valt
de martelkamer uit
kijkt loenst staart verblindt
kreunt piept zucht
snakt naar lucht

want god mag weten
weet ook waarom juist zij
vandaag zo moeizaam
voortschrijd zonder eierstok

terwijl eerder eerder hertje
huppelend ze voortraasde
is ze het nu nog als hetje
nog niets verleerd
om morgen op de been
alles om d'r heen
weer gewoonweg
blij zolang iedereen
de ballen krijgt
die zij zei het dan
zonder kleerscheuren
als eieren geel
weer rapen kan
nu haar geslacht zijnde het
nageslacht operatief
is afgeslacht

Egocentralis

Wanneer ik lang genoeg van mezelf uit ga
zie ik vanzelf een ander voor mij aan
sterker dan een sterk verhaal
ben ik voortaan voornaam
hoger gerezen dan geprezen
om mijn eigen lotgeval
waarvoor ik door de knieën ga

Verdronken ten onder vlot getrokken

Ten strijde tegen of het behoud van open water

We hebben weet van haar peilloos karakter
Dat zo spelenderwijs opspeelde tegen kaden

Of hard genoeg toch uitgesleten indruk maakt
Wat met zachter hand bezweek dat schaadde

Met golven kwam bewegen spetterend tot leven
Brak niet op het verzet maar gewapend beton

Daar dichter aan de oever zich op blind staart
Strijklengten tekort waar ruim sop belemmerd

Zat ik eens barrevoets ondoorgrondelijk te staren
Hoe onverschrokken ook de weerstand schijnt

Te sneuvelen op het vergezicht van de pupil
Welk op grond daarvan zichzelf leestekende
~~~
Het waren barre gronden ruig en onontgonnen
Die naadloos aansloten op woeste tijden toen

Dat water begon te rijzen met langszij de ratten
Vormgevend aan de karaktermoord daar thans

Gepleegd op onverzettelijk gewin het uitzicht
Te bevriezen waar menig kind in mij verdronk

~~~

Hoe eerder overdreven geestdodend Sloterplas

Uit het ouderlijk huis bezielde droom verdreef

Tot star bestand van het welvarend Slotermeer

ik had een hekel om van A naar B te gaan 
al lag dat niet aan mij was ik er toch
toegekomen om te gaan via omwegen
zoals dat gaat heb ik via Z 
de omweg aangelegd 

was bij mijn ouders op bezoek althans ik

was ze zoek niet thuis meer zoals te verwachten

waren ze van gedaante veranderd vreemd genoeg

terwijl ik vorige eeuw nog hun zegen las
de delvers hebben ongegrond verklaard
de vaste bodem onder hun weggeslagen 

dat door tijd heen ze zo zeker uitgevreten had 

niet alleen is hun laatste rustplaats uitgewoond
maar vervreemdend genoeg nu in beslag genomen 

Ik loop alleen maar voor mij

uit feitelijk niets
ben ik alleen
maar afgerond een
financiële randvoorwaarde

een kapitale verzekering
een voorschot met termijnen
hypotheek op de toekomst

Ik loop dan ook alleen
maar voor mezelf uit
zelden kijk ik achteruit
zelden meer dan vandaag

in plaats van de verlossing
doe ik niet meer dan aflossen
of oplossen en laat me afrossen
overtuigd kunst werk stukje
binnen een geleend bestaansrecht

ik hang van rommel en gerommel
zonder houvast aan elkaar
aan mij is zelfs geen touw meer
waar mee ik mezelf kan opknopen
besteed belegd of nog slechts
een schuldenlast in crisistrijd

Uiteindelijk ben ik
een stoffelijk overschot
dat geen spoor meer nalaat
anders dan een kringloop
waar in ik eindeloos ronddool

Haar volta

Daar ligt zij dan
Mijn lang en uitgeschreven vers
Zo onverzadigbaar was ik met haar
In een enkel nachtelijk uur
Tot klaarkomen in de weer

Ik heb de woorden
in paren uit haar mond gespaard
Zelden was zij tot meer bereid Dan nu 
ik haar dit op papier hier toevertrouw

Ach waren wij maar in de regel
Meer dan zingevend in de weer
Dan waren wij nu nog zo ondoordacht
in dat gevoel één brandend vuur.

Oostvaarder

Ik ben de dijkvoet afgelopen
over rendiermos gegaan
veel is daar van afgestorven
terwijl raarsoortig mensbeeld bovenlangs holde
draafde alles verder voor paal gezet gewoon door
hebben de bevers evenals de paarden
de bomen ten dode opgeschreven
hoewel het houtopslag dat tegen sprak
vloog een roofvogel mijn gedachten ontnomen
steeg de winter hoogverheven op de vlucht
de laatste afzetting van mijn natuur wordt goed begrensd geslagen waardoor mij de vrijheid hier is ontnomen
Ik ga op de vlucht voor alles
wat mij eerder bond
aan deze ongebreidelde spontaniteit

ooit zoveel bestaansreden had
verschaft toen ik nog niet maalde
om de kunst van nabootsen
die hier wordt vastgelegd gelijk
een afgerichte dolle kettinghond

Stonefree

Zacht ik heb het in mijn handen deelgenoot gemaakt
Mezelf vorm gegeven
Hard gemaakt door de tijd erin
te verwerken
Gedachten die ik er versteend in
achterliet
Schiepen mij die ik
daarin had vorm gegeven
Leven dat ik buiten mezelf om gaf
maar nu met beide handen weer afbrak
Gruis waar geen brok van in de keel
nog enig woord daarin herriep
niemand heeft er om gegeven
hoe ik de steen verwierp.
Uitdrukking ja ik
had mezelf er in weergegeven
tot slot ook in weerlegd

De rest hoopgevend

Het laatste hoopje sneeuw
Ligt in het groen omgeven
Goed geborgen te wachten
op de dooi

Insomnia

Ik zit eerbiedig,
naar het oosten gericht,
geknield voor het watercloset en
laat de wereld aan mij,
gelijk de reiziger het landschap,
voorbij gaan.
De dromen die ik, uitgeslapen verkwanseld heb op het bed met doorgestoken stalen veren,
laat ik rusten
in de korte nachtelijke uren
die ik, verloren, daarop
heb door gebracht.
Wee mij nu ik mezelf herinner
op deze afgelegen plekken
waar ik vlees was,
zachter dan de aarde.

De ontruiming

Het is gelijk scheppen van leegte
steeds meer minderen tot veel
niets meer in de weg staat of
vervreemd vanzelfsprekend
alles uitgehaald dat niets
meer in de weg staat verwijderen
heeft zo z'n eigen bijdrage voor mij

Er was geen beginnen aan

waar maar geen einde van in zicht
is ik
niet eens weet waar ze nachtrust
heeft geen sprake is
laat staan het laten
liggen in gewikkelde vormen

waar ze zonder te ontwaken
in bevangen lag
ik slechts in illusies
van gestrekte oeververbanden

voorzag water van slag en stoot
van geen wijken wist zij
het daarvan te overspoelen

onontgonnen of omontwonnen
ploegde ze dieper gronden
zonder er voor anker te gaan

een vraagbaak lichtte zo nu en dan bij
dat was een genegeerd signaal
zij het dat seinen nimmer de mijne

waren die uitgezonden waren
om op drift geslagen
woeste baren te weerstaan

dat halve woord dat nodig was
om opgebroken deelgenoot te blijven
in het onversneden voortbestaan

Vriend

Hij had een liedje meegenomen,
dat floot hij uit z'n hoofd.
Toch lag er iets aan ten grondslag
dat het nogal gelijkstemmig klonk.

Er was weleens gesprekstof dat ook wegstierf voor we thuis kwamen.
Het had geen zin in zich om daarover te verhalen terwijl alles verstomde.

Ik begreep dat je dorst stilde, of laafde zo je wilt.
Honger, toen je nog een man in het bos was, dat we deelden in de uitzichtloosheid die je bijgebleven was.

Er is een punt gemaakt achter deelgenoot blijven waar voorbij ik alleen bleef staan. Ik veranderde weer
zijn persoonsvorm iets verder van mijn weg afgelegen schuilplaats lag.
Veilig geborgen in de tijd waar alles aan verandering onderhevig is. Ik wist niet dat hij gewoon wat woorden was die achter gebleven waren.
Hier niet meer thuis te zijn en nergens te wonen om jezelf te kunnen zijn.

Een dag aan het hart

Het gaat me aan het hart
dacht ik

zo even tussen licht en sneeuw en spelen in mezelf daarmee

zo tussen iedere vlok smetteloos
naar beneden raakte ik verblind

zo verzonken smolt een woord
van verlangen op mijn tong

zo droeg ik een mantel wit doorschijnend in de achtergrond

zo bevlogen loste ik langzaam op
gedempte gehoorsafstand

zo nog even nog al was het maar nog even nog gevoel dat me teweeg bracht

zo innig even afscheid in het afstand nemen van waaraan gehecht

zo even nog al was dat maar zo even nog gewoon een kleinstondige eeuwigheid

Software

Meer hardware op zakformaat
meestentijds speelkameraad

het werkt bevrediging in de hand

lenig en ledig

of

zacht vibrerend aldaar

of

smachtend wachtend

op de volgende beurt

weer opgeladen klaar

of

trager op de vervanger

die rapper nog van kleur

als lichtgewicht tot genot

de ogen uitsteekt

uit louter lust door

virtuele lip gekust

lispelend maar welvallig in de overstelpende
oorschelp zintuigelijk fluistert hoe het lichaam
onbedoeld naar fantasierijk onbezoedeld naakt
onaangeroerd een stille dood wordt verklaard

Kijk we zitten

nu eenmaal heel anders in elkaar

al was de onderste steen

die maar niet in de hoek wou zitten

ik heb zo vaak het gevoel

dat ik op de verkeerde weg zit

terwijl jij langslopend stelt

ach joh het gaat de goede kant op

we slaan af, jij op mij en ik

de andere kant op

je bent van mening

ik zelden of nooit

van onder stoelen

of banken heb ik ook

nooit gehoord

een doel is mij een stap tever

jij bent er bijna bij geweest

gemist is zo van twee kanten

je kunt er bijna niet onder uit

prijsgeven is uitverkoop

ongeneeslijk verklaart fenomeen

geheel ontdaan ook bloot geven

iets dat in bedekte termen voor mij staat

jij mist de rompslomp ik het lijf

met zorgen baren heb je mij ingehaald

waren wij zorgzaam in zinnelijk minnen jij 

woordenschat waarmee ik spelfouten verzon

vreemd spoorzoeken wanneer 

ik de oogappels teel 

jouw bloesem welt op te beginnen

de lusten voor het bestuivingsmechanisme

in deze overdrachtelijke zin 

dat jij preekt 

dat spreekt hoe vanzelf ik daarin

slechts vruchtbeginsel ben

ik vernam onlangs hoe iemand van wal gestoken was

belangstellend vroeg ik me hard op af of jij ook weet hebt

van  iemand in deze hoedanigheid en jij sprak ik ben iemand

onlangs tegen het lijf gelopen die vervreemd genoeg 

tussen wal en schip

geraakt toch weer aardig vlot getrokken is 

dat was ik met andere woorden want wij

raakten kant noch wal toen bleek dat jij

iemand anders was en ik eveneens 

wij zo toch alleraardigst weer wat

gemeen hadden met elkaar zo beiden

zo iemand zijn die op ons lijkt 

het water naar de zee 

kijk ons eens

daar zitten wij  

turend naar een verdwijnpunt 

om maar ergens mee te beginnen

vroeg jij iets over oplossend vermogen

suikerwater of zout glashelder zelfs 

zo op het eerste gezicht 

zonder smaak tot je tong 

spreekwoordelijk verraad 

het smaakt 

Simon

Hij moet zo oud geweest zijn

als mijn eigen wijlen oom.

Beide Simon, aangenaam, hoewel

mijn oom als Sijmen door't leven ging.

Een Jordanees, verder ook net

als ,de gevluchte Hagenees, Simon




Amsterdammer in hart op de tong,

maar verder zachtaardig op de platte à.

Ze moeten beide weleens opgetrokken zijn

in lijn 13, of 7 op z'n minst, timmerden ook




beide aan de weg. Simon weleenswaar meer

met taal behept dan ome Sijmen, die sloeg

wel vaker de spijker op z'n kop. Hij hield ook

van vissen op het openbare water of desnoods




sloeg hij ze weleens in Schotland

aan de haak. Het is vreemd

gegaan, beide waren ook getrouwd,

trouw ook aan Mokum, zoals dat gaat

met bij elkaar scharrelen van dagelijkse kost.




Bij Simon stroomde de melancholie uit z'n ogen.

Hij schreef gesmeerd met deze ogentroost ook

zijn stukjes voor vriend en vijand of voor

volk en vaderland, beiden hadden dat

gemeen. Sijmen, iets meer met lef, klusten zij

er stevig oplos binnen het betamelijke van de stad.




Dat was toen, nu weet ik het niet meer. Van Simon

hoor je zo nu en dan, desnoods gedicht, nog wel

eens wat. Sijmen hebben we betaalbaar na de stille tocht

dood gestorven opgeborgen op het Vredenhof.

Hij rust in vrede, dat doet Simon inmiddels elders ook.




Het moet gek gegaan zijn toen,

dat alles analoog gewoon

doordraaide op eigen kracht,

of je nu met afgezaagde koten,

danwel met afgekloven potlood alles kon

aftekenen en opnoteren in een kladblok.

Is toch van alles bij gebleven zo dolend

op de Haarlemmerweg dat ik las hoe

louter droefheid me opgewekt liet ademhalen

zo pal bij de oude gasfabriek die in bedrijf toen

het "Hoge land" , waar ik vertoef, nog goed

op peil hield. Maar op dat niveau

houdt iedereen stand.

In u mijn welbehagen

Ik nog sluimer zacht opkeek naar het volle melkweelderig gebeente
de handen vierkante kilometers beschreven over de vormenrijkdom

iedere welving plooiend de oogstrelende diepte van zonsopgangen
aan de wadkant naliet in mijn herinnering van het zilte dat opspeelde

water over de borstwering oevers overspoelde lust van lichtzedig leven
nog vol overgave het zandlichaam de zomerzee rijkelijk liet strelen

in mijn oogopslag trof duinen dijend deinend in prospectief  vanuit de pan
haar innig wezen adembenemend ritme in bewegen helmgras luchtledig

zweven tussen de lippen omgeven van mijn opgerezen stormvogel
de vrije val in vlucht helder blauw verstillen in haar schoot afgeroomde

zoet warme schorren en slikken verdwenen weelde van mijn vingertoppen
af dartelende zeehonden op haar tere kweldergras begroeide dromen daar

ik onherroepelijk verdween in het sluier schuim duister van haar zeesterrenhemel
mij tot maanlicht verdovend een slenterende wandeling door haar getijdenbeweging

Nieuwsgaren

Een lekker stuk prijkt uitgespreid met ach en wee
over zwart en wit en wijdt wat uit hoe of het zit
met in de regel recht maar verder in haar prachtig
helder vergezicht van ruilhandel in de paradigmashift
waar zwarte pieten met de witten in het verkeerde keelgat
schiet. Laat ze stikken of lekker zitten op hun dooie gemak
met minachten wat eerder zoveel belovend was.

Een man die voor volk en vaderland zelfgekozen duurzaam
het verraad aan de klepel hangt had een te grote broek aan
toen bloedje link hij in de steek gelaten steken had laten vallen
in de nacht dat niemand had verwacht hoe meisjes te beminnen
slechts zijn daad van onvermogen betroffen achteraf verklikkertje
zonder verlos te spelen op z'n onderbuikadres.

Een punt gemaakt dat nooit getroffen toch zo treffend was bleek
ook achteraf het gebundeld vers brandschoon in de schoot
geworpen met een uitsmijter over de dood waar in de rouw
zo rauw de werkelijkheid kraakte in het verlangen naar jou
terwijl juist die beginregel nog in chaos gehuld hoe echt alles
tenslotte nog in orde was ondanks deze radiostilte waar ik
mijn dorst aan leste in gebeden aan de god die zelf atheist is.

Ik stam uit de tijd

Vergewis mij
van vergetelheid

hoe toch ieder

ondenkbaar feit

zich voordeed

wortel
steeds
dieper 

ontketen of ontken

mij maar nimmer
zijnde spijt

Gebeden

Een weids gebaar hier neergestreken op de landerij
gestrekt tot in de havenmond verzwegen windstilte

onbemande dollen zijn stijlgebreken tegen de kaden
een verdwijnpunt wordt ontworpen op het blote oog

in een handomdraai bevangen door het vergezicht
verlangen naar een heinde ver gelegen oversteek

verder wiekt verstervend de stormvogel in dit licht
samenstromen in een traag beginsel van het slib

aangeland met wassend water met wilgentenen
verdicht opvallend de kwelder droge aanwinst

de boeggolf heeft een punt bereikt en breekt dieprood
in morgenstond met sterke hand bestuurde schoep

ploegt razend door de kreek gestuwd het schip
langs droog opvallend blauw opspelende luchten

gestalten van de zeehonden versmelten vaag
vermoeden op wat deze hersenstichting aanricht

Uitgezet wild

Het was ongewild dat moest wijken
Men wilde het dan ook uitzetten
gewoon van achter slot en grendel

vandaan gehaald dat gewenst wild was
dat omdat het gewilde leven elders niet
gewild was voor zover het nog wild was

of erger nog slechts verwilderd bleek

wat deed alsof men er nog steeds wild
enthousiast vanaf wilde zijn of uitwijken
de meest gewilde optie was voor't wild

De kleinste gemene deler

Ik maak gewoon mijn zorgen uit geld
onbedrukt over aan het bankwezen

dat zo goed als zeker is belegd
met verzekerd succes van niets

te delen met wie daarvoor is
weggelegd in spaarzaam

mijn verlies nemen uitgekeerd
door dit uitmuntend minteken

Uitgestroken

Langs een onderdendamseweg
zijn de aalscholvers op de wieken neergestreken
starend naar het hagelgeslagen landschap

Terwijl de trager onder mij de weg vergleed verdween
glanzend nat gelijk het naast liggend glad gestreken water
waarop gestenigd het spiegelbeeld verdreven werd

Van de levensboom die in laagstaand tegenlicht schreef
hoe het uitgelezen bleek meisje met ijler haar
rank gestalte ijzersterk wegdreef als veeg levensteken

De man die de lente verzon

Hij had wat lommergroen op het oog

en is daarvoor naar de doehetzelver getogen

die had ingeblikt nog wel wat op het schap

het kon er wel mee door

tegen enige vergoeding dan wel er tegen op

om een likje te doen wat het wel kon gebruiken

was een kwast en dat behoorde daar dan ook bij

die moest er zeker voor wat streken bij verstrekt te worden

hij was dan ook wel opgetogen met wat ingeblikt groen

dan zou de wereld zich wel veel beter tonen

hij schilderde zich een werkelijkheid

die in zijn dromen al begonnen was

zo voorjaar uit te beelden was

zag hij het in zijn stoutste dromen niet

want achter het huis daar stond een takken bos

die al maanden lang een lakje nodig had

maar vanuit zichzelf de werkelijkheid niet kon kleuren

maar wel vanzelf spreken alles verloren was

hoe kon het dan ook gebeuren

hoe had dat ooit zo kunnen gebeuren

dat al bladerend door dor en dode rot

er geen leven te bekennen was

dat nog van kleur wou verschieten

desnoods zich groen en geel wou ergeren

of spontaan ontsprong aan wilde gedachten

er waren eerder vrouwen zat die zaten te wachten

in het groen met de prangende vraag

of hij het nog wel wou doen

toen was hij er wat verlegen mee

om nog zo groen het in het wilde weg te doen

aan groen ontbrak het dan ook niet

alles leek in die dagen maagdelijk groen

maar dat was toen

nu was nu wat er ontbeerde groen

hij liep met blikken vol

hoopgevend groen

te hoop door zoveel bomen

het bos was nauwelijks bekoorlijk

rare staken schaduwen en vocht

dat strijdlustig te keer ging met het mos

je kon er bijna geen vat op krijgen

hoe hoog bevlogen goed groen het zou doen

hij had eerder al

voor de aanschaf uit van blikken groen

zich beraden over groen

daar had hij al heel wat sterke staaltjes

kleur verschieten gezien

en voor de keuze viel

op het meest natuurlijk groen

dat uiteraard de keuze verloopt

met het vele bomen over groen

bij voorkeur dus geen rijtuig groen

dat had al zoveel op z'n geweten

het had niet veel gescheeld

of de wereld was er te vol van geweest

dus bij voorkeur toch lommergroen

dat lui bungelend uit de bladeren

met licht harpen het bos bespeelt

of woud groen voor om de hoek

waar alles nog groot en onbedorven leek

of bosgroen voor het pesthoekje hier om de hoek

desnoods voor op de takkenbos

dat zich daarmee wel aardig

lentelicht zou tooien in de plooien van het land

hij had besloten alvorens te besluiten

de cetabever te raadplegen

die had immers in het verleden

al zoveel met bomen uitgevreten

wat toen toch wel afschuwelijk was

bosjes vielen bij de vleet

dus hij was nu welbewust

te raadplegen geweest

in het conserveren

ook nam hij zich voor

om wijzonol te raadplegen

zij rotzooide eerder wat

achter gesloten deuren

met voet bij stuk houden

dat voor het luiden uit

men de kerk uit moest

zij wist verschrikkelijk veel

over rottigheid in bedompte uithoekjes

over overspel spelen met banvloeken

uit spreken over verfsystemen

die anders van kleur bleken

er was nog iemand die veel wist

hij kwam uit sikkens, een geit

die er wel kaas van had gegeten

veel had hij er te grazen genomen

dat wel doorgaans jong en mals

meisjes bijna in het gras

zo sprietjes dun uit de grazige wei

hij nam het er dan ook in zijn lente goed van

hij had veel genoten van schon genoeg

groen voor hij

door zijn eigen vuiligheid

alles bedierf

moest verkassen naar een andere onbedorven plek

maar hij is rein geworden zo opgehokt

bekeerd van zijn milieudelict

wist hij nu wel hoe groen

het allemaal moet lijken

om niet weg hoeven kijken van het aarden rijk
een paar anderen, velen was hij al vergeten

heeft hij niet bezocht

het kwam altijd op hetzelfde neer

wat ooit was zal nooit meer komen

groen is elders altijd beter te verkopen

dan bij jezelf hier om de hoek

vandaar ook dat hij met eenvoudig

plantaardig groen het lommerrijk kon bestoken

met wat hij had aangeschaft

dat was natuurlijk natuurverf

aquamarijn was ook zo een schat

die haar borstels wel met hem

welwillend wilde kuisen

na gedane klus hij was verguld

de boel raakt er van opgeknapt

de knoppen staan te barsten

van de tinten die hij verzon

in het vroege ochtendgloren

van de aangebroken dag

een die met lengte zich al onderscheidde

van de omliggende korte dagen

alles droogte en werd groen

de verzonnen zondag kon beginnen

neen ving aan met volop zon

het popelen was er dan ook naar

het barsten welhaast uit alle voegen

en naden kleur verschietend groen

de man is opgetogen

over zijn verzonnen lentedag

naar huis getogen met een verhaal

dat hier nu juist voor hem werd uitgeschreven

de man zelf is erbij ingeschoten

hij is uitgeschreven trouwens

ook blijven dromen

zo is het ook gekomen

dat zo nu en dan

zeg ieder jaar

hij zijn droom bewaarheid ziet

door vele ogen

die anders domweg vergeten

hoe groen het leven toch wel is

dat wordt genoten en iedereen omgeeft

maar toch wel sprookjesachtig bleef

al was het maar voor even

wanneer men even stil zit

te genieten in het verzonnen

dat alleen maar lukt met niets

doen om te laten

wat vanzelfsprekend gaat

genieten.

hij ook zo van voet bij stuk

zelfs wanneer het daar

al wat was gaan rotten

kon het hem niet velen

dat er zoveel leven nog in hem

ook hem omgaf dat anders

dan hij was een fraai voorkomen had

Dag

het is nog nacht dat ik niet eens bedacht
ik ontwaak hier uit m'n slaap en stap
hinkelend tussen twee gedachten door
uit bed de grond waarop die heeft geen reden

anders dan behaaglijk kil laminaat
dat wakker maakt wat eerder

nog sprinkhaan was in overleveren

in het net geschapen droomlandschap
waar niemand thuis wil horen dan ik

de trap is steiler dan verwacht ik hel
voor de zekerheid wat achterover
sport na sport als ware het treden
klauterde ik slaapwandelend naar beneden.

Het deed me veel die vaste grond te voelen
daar ik uitgleed op de laatste beweegreden
een trede die ik over het hoofd zag onder de voet
gelopen hoogmoed kwam ten val ik lag

Genezen van teveel aan kwalen was ik
aan het uitdokteren met hoeveel zorg nog
valt te leven en het scheelde daar
het geringschattend bleek te bestaan
uit luttele ogenblikken zover ik kon overzien

Aan de grond om diverse redenen blijkt alles
aan te hoge verwachtingen te voldoen
dat schept geen voldoening noch verwachting
waar ik nog moet volstaan liefst gerecht

stram in de benen en op de juiste plaatsen
blauw aangeslagen als was't een belasting
envelop waar immers ook altijd een zorg minder
uit voortkomt als het meevalt en niet tegen

Beneden aangeland trof het ware in een gedaante
de aangeslagen man geenszins vel over been noch

een verveelde mens die in staat was te overleven

zichzelf teruglezend viel immers alles mee
er ontbrak weleens een leesteken voor houvast

vreemd genoeg herrezen ook hoofdletters waar
ik onverklaarbaar achter bleef steken en de tijden

o mijn god die tijden heden ten dagen en verleden

en juist dat ik beweerde ontwaakt uit mijn valpartij
hier onbegrepen aan de grond zat genageld maar tevreden

Ja het liep geregeld maar in de regel uit de hand
een zwakke bries zwol aan tot een orkaan en doofde
gewoon in het gebladerde van de dorre beukenhaag

tot behaaglijk ritselend gevoel dat alles achter mij
boven in de slaapkamer was blijven steken in mijn
aldaar naakt bestaan van slaap onder dikke dekens

Ik was in eens en zeker niet plotsklaps gelukkig
al starend bezig in het donker bruin van koffiedik
te bezien als ander wezen en in wezen
wederopstandeling vanuit de revolte van m'n eigen leven

alles liep niet zoals het hoorde uit de hand en uit niets
had ik grip gekregen al verhalend en uit het hoofd
gezette redenen om nooit meer tegen te vallen maar
altijd mee te zitten met de dag in die zin hier uitgeschreven.

Het treinstel

Ik was met Emily die dag,
we reisden samen af.
Zij was wel wat parmantiger
dan gedacht, iets te zwart.
Maar het gaf niet af.
Menigeen liet ons dan ook 
gewoon links liggen.

Zoals verwacht ging het
met wat koppelwerk gepaard.
We trokken op, vanaf 't perron
floot iemand ons nog uit.

Het ging zoals het altijd gaat
met enig gekreun, waar mee
wij optrokken en trokken ons
daar dan ook niets van aan.

Emily lag voor mij, ik had al eerder
haar aangereikt dat ze uitgelezen
voor mij nog steeds een open boek is.

Zij hield mij geboeid,
dat scheelt, want zo
verloren wij elkaar
geen seconde uit het oog.
Ik had alles in de hand,
het treinstel schommelde

in draf op de eindbestemming af.
Onderwijl ik genoot van alles
wat uit de knoop ik tot mij nam
van haar. Ze gaf zich bloot
nagelang ik langer
me in haar verdiepte.

Zo werd de reis beslecht, op spoor
gezet en tussen de rails door. Raakten
wij gewend of snelden wij slechts
hand in hand van elkaar vervreemd?
Zij van het omslaan, hoe fijner schoon en
onbezoedeld blad,ik in wreder zin,

van haar poëzie genoot, die mij geen moment
zo razend onbewogen op mijn schoot naliet.
Maar ook hoe spoorslag bijster ik
haar in dundruk daar achterliet.

Af

Koest is alles wat kalm moet zijn
Af daar-in-tegen bijna plat uitgedrukt

Ze leert mij af als gewoon te ongepast

op de verkeerde plaats

Mak is zo ook het lamgeslagen feit

Gelijk hier ook daar steeds vaker blijf

Aan haar gemak valt steeds vaker af
te lezen hoe van zich af bijten gaat

Ze blaft ook heelveel van haar af

Zo ongehoord als dat gaat niets
boven de gehoorsafstand waar
tussen door zij haar eigen gangen nagaat

Ze achtervolgt haar eigen spoor

een geur waarmee ze afgezegd

meer blijkt geeft hoe afgericht

feitelijk buiten beschouwing is

Alles wat eens was weer is
afgedaan of afgeleerd zoals ze wil

Waar haar zinnen tegen zijn

afgezet het doordrijven betreft.

Muziek in mijn oren

Ik las de man van achteren naar voren

ondersteboven en door elkaar.

Zijn woorden drongen dieper door

dan een goudopsnee m'n oogopslag

doorboort. Je kunt het horen door 

je ogen te luister te leggen in zijn woorden.

Woongenot en woonoord, zelfs voor

gehoorgestoorden mijn gelijk.

Vorm en functie gaan te vaak gepaard

met de teloorgang van de zin daarin.

Zelden drong, of dringt, iemand 

verder binnen door tot het kernhout.

Nimmer schreef iemand zonder noot,

akkoord of ander vreemdsoortig verbond

zo minutieus en muzikaal in taal in wezen

deze officier in het offensief voor de stom

geslagen theorie die dier en mens herschept 

tot klanken in de revolte van de natuur. 

Zijn alles in een tekst zonder uitleg komt 

te pas of onpas volledig tot uitdrukking

voor het gestoorde oor, de geest of zij

die het gevoel nog laten zegevieren 

over het grammaticaal fatsoen. Het instant

kant en klaar gehalte met alle ingrediënten 

samen gepakt tot klare filosofie.

(Te vaak is in een tekst de vorm dienstbaar aan de inhoud, stelt Michel Serres)

Verdichten

Kijken naar een serie op de kleinbeeldtv
de kleuren vertinten bijna zwartwit
een regenboog vervaagd
in oplossende gewoonte
van doven dat verklaard

het is weer een doordachte dag
zo een van gister die nog net past
wat krapjes want er zaten ook dat
nog haken en ogen aan niets aan te doen
dus niets doen dat was er mee aan de hand

het speelde geen rol gewoon puur bedacht
want ook vandaag ging aan de haal
klokslag twaalf voor het vuistje
rond zessen een warm prakkie
zelfbedachte onzin wat best smaakte

hup in je hersenpan een gaarkeuken
waaruit de meest onsmakelijke zaken
op hun gemak ontspruiten voor morgen
op het menu of was het beter
voor het programmaoverzicht
selectief gaan kijken al was het maar

ja voor wat eigenlijk je zou willen voorkomen
bijvoorbeeld iets tegen de slechte smaak
die je zo snel kunt oplopen
dat het haast onvermijdelijk lijkt

Beton

Hoe vreselijk uitgehaald
wordt alles weergegeven
in dit uitdrukkingsvaardig huis

de weerklank spreekt
de wanden tegen
ze staan glad vergeten

in het gelid zover haaks
daarop de buren luidsprekers
gelijk er van doordrongen zijn

ben de leegte te over zat
die verlegen ook nog jaren
geleden tot me doordrong

hoe bestaansrecht zich ontleent in schuld
aan leeggehaalde vriendschappen
waarop met moeite ik de boeken afnam
tot loos geblader in deze uitgelezen vorm

opruimte

 watercloset waarop ik zat

te broeden tot ik eruit was opdat

mijn enkels bedekt in termrn 

ik met mezelf

de voeten uit samenbond en afgezakte

pijpen waarna niemand meer daarmee

danste dan louter ik

een douchekop wier ik

het zwijgen oplegde

over de stortvloed

vuil dat van me afdroop

ik trof de schoonheid

niet meer van

matras zo afgeragd

onder mij zich strekte

versterkte mij in de veren

gedachte hier lag ik mezelf

uit te leggen in de armen

van de slaap luimerzacht

zwaar van warmte daar

huid en haar mij omgaf

de spiegel die ik deelde

met mijn beeld dat scheelde

ook zoveel woorden veelde

die mijn aanspraak maakte

in plooien van haar huid

gevouwen glooide weelderig

gesponnen zinnen die'k afstak

o, bovenkamer daar beneden

waar ik woonde uit mijn hoofd

dat nu de herfst uitbrak in

de leegte ooit zo vol gedicht

nu met spinrag mijn wimpers

knipperde hoe het verhaalde

stilstaand stof in neerdaalde

in bananendozen opgeslagen

sloeg de bodem er rechthoekjg

uit in geometrie van zwaar uit

de uitgevallen dagen geleegd

in hachelijk nachtelijk streven

op straat bevuild sonnet

onleesbaar in de regen

Leopold

O, als ik mijn ogen sluit
in bruin begroeide ruimten
vervuld van bladeren
stofdik leven dundruk
dan van kaft tot kaft
van binnen uit
van buiten leer.

Kus me dan
op mijn melk
uitgebleekte ogen waar
uitgelezen ik
uitgegeven ben.