De tijd dringt voor
uit zorgvuldigheid
met hand en tand
gebonden vrijheid
waar zich respijt
uit in de leeftijd
groeiend voordoet
als een zorg min-
der warmte voedt
in één geslagen
vrouwenhanden
van de moeder
de vrouw is
ook de dochter
die in haar lichaam
samenvloeit
maandag 9 augustus 2010
nog oogt licht bewogen
Meisje soepel in de benen
loopt het dijkje op en neer
loopt het dijkje op en neer
'n tweede huid die d'r vormt
strak gespannen spijkerstof
'n gang die d'r wordt neergezet
kent ze zichzelf in dit bewegen
Kom pas mij aan
Laat mij maar voetstoets staan
lopen is een onderdeel van gaan
lopen is een onderdeel van gaan
stilaan dringt het besef door bestaan
kent geen zekeringen laatstaan
smeltveiligheden tijdens vergaan
men brandt niet op maar slaat door
tot er geen stoppen meer aan te pas
komen om leven te zien als metafoor
van onder spanning exploderend gas
Abonneren op:
Posts (Atom)