Opwondje

Ik heb een versje dat me op de huid geschreven zat
dat ik zo gaarne ervan zou willen halen maar het zat
me niet zo mee toen begon te peuteren ik was het zat
bleek alras schaafwondje dat bloedde ik had zat
dacht ik tot bleek dat ik zo bleek daar best mee zat
hoe onleesbaar vast het was terwijl mijn tijd erop zat

Rommelpotje

Las ik in de vpro met kleine letters
en dacht aan knakworst en blote salades
het was een modeverschijnsel in die jaren
om uit de kast te komen eerder al
leefde ik in een vrijgevochten bende
daar werd tenminste nog gediscussieerd
over rechtmatig vaderschap
daar was ik geen deelgenoot van
mijn ouders leefden stichtelijk in een verband
toch was de twijfel over zedelijk gedrag veel groter
dan verwacht toen amper dertien het vondelpark opdook
met wat genot bleek veel te koop dat anders achter de gulp stak
men was blijmoedig voor een kort moment
maar met verwaaien van de haren bleek alras
dat ook die generatiekloof gedicht was
met oude wonden en woekerweefsel
dat preuts als wild vlees littekens gaf
vanndaag de dag loop ik me af te meten met grijsaards en hoe het zo gekomen is
dat al die koolwitjes in zak en as zo onbedaarlijk gretig ooit rups groen zagen van de gegeten bloemkoolblaadjes
ergens jaren geleden of leed
het twijfel ooit jong geweest te zijn
indachtig eierstokjes en zaadstrengen
verbonden in een overdrachtelijke zin