Onervaren maar opdreef
waterballet en nog niet droog
achter de oren werd ik gewassen
hier luisterde iedereen alcoholvrij
de nachtdienst lag achter me
de late erna maakte dit weekend
tot één paradijs
de tent was een slaapzak
de slaapzak een tweepersoons
matras waarop groenergras
slapen en ontwaken
in het schaamhaar van gisteren
met tien jaar verschil in levenservaring
een momentopname was
drie dagen lang onversneden
club met javaanse jongens
zonder lijm en tussendoortje
dat daar op leek muziek
ik dokte maar anderen zwommen
gewoon over en met regen klonk
de summertime als bijgeloof
bleef love and peace in zwerfvuil
achter net als de namen van bloemenkinderen
waar niemand meer om gaf.
(Kralingen, juni'70)
