Alsof het een afscheid betrof
't rijmde maar hij was't zoek
terwijl hij al dichter bij de honderd
toch nog steeds wat verwondert
al eeuwigheidswaarde was
wenst hij in zak en as
zichzelf een grote urn toedacht
voor papier kleiner dan verwacht
want alles wat hem toegedicht
was al zoveel jaren z'n eigen gezicht
het bleef overzees gebied in golven
overspoelend de kusten bedolven
waar hij de smaak van bloed
zoals academisch wel vermoed
hem zo bijbleef goed vernoemd
als was hij nog eventjes beroemd.
