Mijn verstoppen

Ik verhulde mij
in onverzettelijk-
heden metterdaad

de woorden waar
ik voor stond zijn al
uitgebroken taal

dat vond plaats
in afgeknotte ver
gezochte versen i

ets waar
onverkort
ik begon

--
R

Brandpunt

Er ligt een focus op de straat,
dat is dan mooi meegenomen.
Ik kom ze vaker tegen,

maar geloof me zelden
alleen en zonder doel.
Ik voelde mij zeer

aangesproken door deze focus.
Iets wat niet echt in mij zit
komt tot leven door dit inzicht.
Dit vanwege het verwijt

dat ik de focus niet kan houden en
daardoor ook een doel in het leven
wat mij wel zeer bevreemdt.

Want doelloos was ik altijd
zeer tevreden, de focus is mij vreemd.
Nu ben ik een mens,

daar kwam ik onlangs achter,
die zich graag bevreemden laat.
Wat niemand aanstaat

zo zonder focus. En zomaar op straat
de focus die mij, wat uitvergroot,
niet onberoerd laat.

Ik zette die focus eens op
scherp, en weerom ja,
dat bevreemdde, de tijd.

Die ging razendsnel
aan de haal met mij
naar een verleden uit dit heden.

Alles bleek haarscherp
maar ook ragfijn verweven,
alles draaide immers om mij,

mijn focusgebieden.Zelden was ik
zo scherp daarmee verlegen;
door in te zien hoe nutteloos

één doel voor heel het leven
voor mij alleen betekent. En ik ben
gelukkig dolend doelloos gebleven.

Die focus? Ach, links laten liggen
op straat. Daar valt, multifocaal bezien,
niemand over en ik ga ongezien verder

doelloos Leven is een doel opzich
dat onbekommerd en belangeloos zich
laat uitleven in deze doelgerichte tijd.