vrijdag 23 oktober 2015

Fraai verwoord

We zijn uitgelaten
ieder nu z'n eigen lot
de stemming zit er goed in
naar de eindbestemming
alle hoop is hier gevestigd
we stijgen op hoger sferen
zo te samen hier verbonden
gorden we de gordel om
dat zijn zekerheden voor even
tot het toppunt is bereikt
dan gaan we los een feestje
drankjes en hapjes worden
al geserveerd alom einder
overal horizonnen naar het schijnt
stralend weer brengt ons
in gedachten ieder voor zich
maar voorzichtigheid is ook
geboden al weet niemand zich
daaraan gebonden zo hoog
bevlogen als wij zijn
bijna onbereikbaar
bijna voelen wij ons
onschendbaar een
geheel met slechts een doel
een eindbestemming
die iedereen voor ogen staat
daar zitten wij praten wat
gaan prat op wat wij bepraten
eensgezind zonder dat wij
meer zijn dan een incident
van entiteiten van een moment
bij sommigen was wellicht
een illusie vervlogen anderen
beginnen er gewoon niet aan
zijn voor de lust of voor de rust
aan de reis begonnen of
ontsnappen even uit de werkelijkheid
of stappen straks vanzelf even
met elkaar spreken af
hoe fraai en zonder franje
in een gevaarte samen gebracht
zitten we te wachten op het doel
dat wordt getroffen sterker nog
geraakt zijn wij gewenst geraakt
aangedaan en aangeslagen
spat in een klap een droom
van het zilvervisje uiteen
die wij koesteren in scherven
van geluk er wordt om ons
gevochten wij zijn in de vreemde
zonnebloemen bloemenweide
in zoveel stukjes uiteen vereend 
geveegd gesprokkeld en verdeeld
stuk voor stuk en beetje voor beetje
zijn wij nu ook herinneringen
van een niet nagekomen afspraak
er mist nog iemand maar verder
is iedereen er wel geweest wij
zijn tot een lijst verdicht
en voorgedragen zitten wij
weer bijeen beetje bij beetje
worden wij alweer vergeten
al zijn er gelukkig ook nog
nabestaanden die ons weten
in een toedracht op papier
die geschokt wordt voorgedragen
bij naam genoemd stukje
bij beetje zijn wij hebben wij
een eeuwigheid geleden
met de achterblijvers
die zijn gebleven
in woorden samengevat
een fraai geheel
wij zijn uitgelaten
ik ben bang dat ik
nu ook nog maar ten dele
ben en wij te samen  ook
niet meer zo van elkaar
ontvreemd verleden