met wat de ander zwart voor ogen stond toen i uit z'n dak ging
de wintertuin, een haveloze bende tuinafval en sompig gras vol vallend blad
schaduwbeelden van het laagstand licht dat nauwelijks dageraad geeft
maar meer dor en ontredderd de zandbak onder de rupsband
van een leger zwervers die de weg kwijt zijn in hun geweten
een keukenmes snijd aan twee kanten van het verhaal
de motjes van de krop andijvie of het strottenhoofd dat zich geen raad weet
maar na een overtocht sheapticket retour of enkeltje voor het tienvoudige op een luchtbedje
komen die werelden elkaar keuvelend tegen halverwege een vakantieoord als vluchthaven
waar alles zo eensluidend klinkt van doorsneemensen op een doordeweekse dag
om te beginnen op hun gemak gesteld maar meer nog uitkeken op bestaanszekerheden
of er toekomst zit in kleur bekennen tussen zwemvesten en badkleding
--
hakuna matata,
ries.
