Anaal jan lulbacht maar een end aan

Zijn mond is niet gesnoerd met flosdraad

die die kwijt was uit z'n kont

hij brakbalt kerngezond z'n lieve leven

aan elkaar tot er geen einde meer aankomt

het zondagskind een meesmuilende
 Zomergast

die zoveel niet te vertellen heeft

lult alles vast waar iedereen bijzit
 is de raaskal
 is te rap
besneden van de tongriem

om onzindelijk te zeiken
 over en het waarom
het aandacht geven zo slopend

is voor toehorend luisterpubliek

dat braakballen voor geschoteld krijgt

eigen stront verworden mestvaalt 

waar nog een stopnaald in zit

die eenvoudig prikt al steekt het niet

de blaasbalg lek die oppompend

leger loopt dan ooit tevoren

werd vermoed van deze vleesgeworden

lettergeest die leeft