vertrek stond al voor ogen had de schedel
al kaal gekrapt de korsten zijn nu verhalen
verwondert verwond tegen het hard aangelopen
de dag brak aan dus was het wel gedaan
er zat iets aan me onderweg
stopte even keek achterom
maar tot mijn verbazing weg
ging ik weer wat verder
ontdaan naakt zonder meer
dat dat me nu nog raakte
trof me ongenaakbaar
immer zoals als alles
vervloog ook dit gewoon
tijdens het doorgaans
leven maar het stokte
even om te vergeten