Ik wou

Dat ik twee slakjes was
parend op de hoop
d'rin d'ruit
d'r uit d'r in
langzaam
zeker is
de daad
van twee
bij twee
vermenigvuldigt
vier van ons
genot in samen
zijn wij zoveel
uren met mekaar
uren kunnen dat
uren duren zo ik
twee slakjes was

Van de ene op de andere lach

bemerkte ik tijdens het boodschappen doen iets verdachts;
ik had me zojuist bekocht in die zin:
het leed geen twijfel zo vermaledijd als dat klonk.
In gebroken, lettergrepen, werd ik inbegrepen tot
lotgeval tussen het ontfutselde, ook de gesneuvelde
zaken, waar geen woorden meer voor waren. Daar
lagen alle uitgesproken gedachten in gruzelementen.
Iemand brak z'n nek daarover, een ander z'n tong.
Geheel verloren sloeg ik de boel gade, een slagveld
van verderf en verdorven zinnen in het leven. Nu lijken
uit een stuk gesneden vlees noch vis, dat rottend stinkt
in onuitgesproken uitputtende begrippen van bekocht
zijn, zonder opgelicht gevoel getild te worden;
bij't leven dat me hierdoor toch ontglipt. Ik zwem in
woordenstromen rond die watervalletjes spelen
rond de tongval die speekselklieren die overvloedig
vocht afscheidde in de strijdlust die ik op gaf. ik leidde
immers al, afgezet en uitgeteld een afgerond bestaan.

Van't oude hout

De een jaarsloot
de hiel gelicht
van 't oude hout

gescheurd trekt
wortel in water
wordt gepoot

in aarde
tot afdracht
van de rijke oogst
op vreemde grond

Praat met me overheersende windrichtingen

Maak me weg
wijs over goed
ontworpen sloten
over recht door
sneden haaks
daarop gelegen
desnoods tegen
maar spreek me
van maakbaarheid

Vanzelf bedachte
landschappen
desnoods m'n jeugd
maar praat met me

over hoe ik opgroeide
of over mn natuur
over wilgentenen
over buigzaam lijden
over tomeloosheid
overdreven over
over opschieten
over goede gronden
over goed gedijen
of als het moet ook
over de dood
dat in riet woont

overschreeuw me
desnoods maar
spreek daar over
over rechtlijnigheid
over mn weg daarin
eindeloos gestrekt
van begin tot eind
ik woon daarin
woon daaruit

Stilte daagt

Het is gewoon te zien
het blauw dat ergens naar neigt
iets dat is van de waterpartij
er wordt gestemd, née eenstemmig
was het niet na verluidt teveel
de kakefonie van horen en zien
die hier verging er heerst door alle rust een schrikbeeld hier dat
ooit de witte schimmel verrijst met verrekt veel geldeljk gewin in het
geweer treedt tegen de wil om te koesteren in alle rust wat
doodzwijgen betreft
-
De angst zit er goed in dat ook hier het tuig met beurs verschijnt en
alles verpest wat ooglijk is.

R