Ze heeft een keurslijfje waarachter nog
verholen haar inborst schuilt in dieper
ademhalend zinsneden opgeven
ik zie het in hoe fraai haar boezem
van het wassende water zich stort
samengevouwen in haar schoot
komt alles genakend weer eerbiedig
samen waar zij voor stond een goud
deerniswekkend bloot gegeven
hoe haar taal in schoonheid naakt
zich voor mij ontvouwt in schemer
van het roerend vlak bewegen
dat huid blank bloesemblad
van haar waterlelie voor mij
ontsluit in dauwgerijpt beleven
(hoe zij zich aan mijn voet ten gronde richt
zal ik hierstaande weergeven)
zaterdag 2 juni 2012
Dio
Ik zie het somber zich aan een einder voort bewegen
het grijnst me tegen van binnenuit stralend opgelicht
de regen zuigt de aarde vol in deze korselige duiding
waarop de paarden gebiedenderwijs staan grazen
op afstand van een regenboog gehouden voor de lol
iemand heeft een oplichtend voorbeeld aangestoken
waar onderdoor de zon neerbuigend gebukt gaat
in een stevige haal de striemen van ochtend bloed
rood vertaalt in sneller doven dan valt uit te leggen
doet voorkomen dat water en land in elkaar geraken
dit voltreffen in woordenvloed van het getijbewegen
Wil zeggen dat er geen begin aan de verzadiging is.
het grijnst me tegen van binnenuit stralend opgelicht
de regen zuigt de aarde vol in deze korselige duiding
waarop de paarden gebiedenderwijs staan grazen
op afstand van een regenboog gehouden voor de lol
iemand heeft een oplichtend voorbeeld aangestoken
waar onderdoor de zon neerbuigend gebukt gaat
in een stevige haal de striemen van ochtend bloed
rood vertaalt in sneller doven dan valt uit te leggen
doet voorkomen dat water en land in elkaar geraken
dit voltreffen in woordenvloed van het getijbewegen
Wil zeggen dat er geen begin aan de verzadiging is.
Abonneren op:
Posts (Atom)