zaterdag 2 juni 2012

Dictie

Ze heeft een keurslijfje waarachter nog
verholen haar inborst schuilt in dieper
ademhalend zinsneden opgeven

ik zie het in hoe fraai haar boezem
van het wassende water zich stort
samengevouwen in haar schoot

komt alles genakend weer eerbiedig
samen waar zij voor stond een goud
deerniswekkend bloot gegeven

hoe haar taal in schoonheid naakt
zich voor mij ontvouwt in schemer
van het roerend vlak bewegen

dat huid blank bloesemblad
van haar waterlelie voor mij
ontsluit in dauwgerijpt beleven


(hoe zij zich aan mijn voet ten gronde richt
zal ik hierstaande weergeven)

Dio

Ik zie het somber zich aan een einder voort bewegen
het grijnst me tegen van binnenuit stralend opgelicht

de regen zuigt de aarde vol in deze korselige duiding
waarop de paarden gebiedenderwijs staan grazen

op afstand van een regenboog gehouden voor de lol
iemand heeft een oplichtend voorbeeld aangestoken

waar onderdoor de zon neerbuigend gebukt gaat
in een stevige haal de striemen van ochtend bloed

rood vertaalt in sneller doven dan valt uit te leggen
doet voorkomen dat water en land in elkaar geraken

dit voltreffen in woordenvloed van het getijbewegen
Wil zeggen dat er geen begin aan de verzadiging is.