Boven zichzelf uit is hij nooit gerezen
zelden meer dan woorden alleen schoten
hem tekort zonder angst en beven
heengaan is thuiskomen in de vertrekhal
al jaren lang hield hij het daarin uit
nu schieten woorden wellicht tekort
nimmer overtuigend altijd onzeker
zichzelf uittekenend schijnbaar
terloops liep hij iets verder naar voren
telkens leek hij iets te vergeten wat was
losjes hinkend op een gedachte beende
hij door de zin van leven heen
hoe kon een mens waar de poten
onder zijn stoel zijn afgezaagd
zo in het volle weten blijven staan
antwoorden zat in waarom gevat
hielden hem overtuigend op been
stand up man die langer sterven mocht.
(RG 1303'15)
