dinsdag 6 maart 2012

Uitwisselbaar rechtsaf slaan

Ik voel me net m'n voet, de linker
hij is niet flinker maar vooruit
verder kan ik er wel op lopen
ik ben mezelf uit de voeten
zo voel ik me in mijn schoenen
opgesloten zuiver voetvolk
voor mezelf uit gelopen pijn
tot blaren toe opgelopen
maar eenmaal uitgeschopt
voel ik me bevrijd daaruit
maar pas me nauwelijks aan
de werkelijkheid om barre voets
door het leven te gaan of daar
schiet mij de kramp in schreden
die koud ontdaan tot niets
in staat ook zonder steun
niet op mezelf kan staan
dan wanneer de holvoet
mij laat waggelen op de weg
die met schoeisel noch bloot-
voets af te leggen geen meter
valt erop uit te trekken in
onaangedane stap
van het ongewisse ja
nee daar zal ik voetstoots
gaan

Er staat iets stralend daarenboven

Het was zo stil

Hoorde vogels vliegen, meer zingen in alle rust.
De oevers weken van de eenden weg, elzen staken
er toe uit. Het neigen was in alle paren, futen boden elkaar
dit aan.
Een man die over de reling hing,
om te bezien of hij het nog zag zitten,
liep tegen dikker water aan dan was verwacht.
Alles werd erin teruggegeven wat hij daar had ingelegd.

Een hond werd aangeroepen,
de baas gaf daar gehoor aan. En speelde
daar verder niet wat dieren voorjaar op de weide? Nee,
de blauwe lucht werd slechts teruggebracht naar de hemel.

De gedachtengang was enigszins vernauwd
tot een zonsopgang. Bleek iedereen wat overdreven
toen zijn lijk, daar afgevoerd aan eenden, toch te water ging?
Ach, nee! Een uitgestorven beeld in golfslag gebroken verving zijn
evenbeeld.