waarschijnlijk net geen oorlogskind
meer van om en nabij dan erin verwekt
we sprongen letterlijk lachend uit de band
ze had het in de hand liet ons tollend
door het zand het duin afrollen
we kwamen goed terecht zonder te weten
waar Heidi was gebleven die al borstjes had
haar moeder van twee lappen tentlinnen verder was verder alleen maar mee
in zacht Duits verlegen dat sprak
ons aan maar haar nooit tegen ze huilde
snachts of moest plassen om het even
op de camping aan de strandweg
liepen we dagelijks langs hun verleden
in beton speelden we krijgertje
door schuttersgaten waar
je het benauwd van kreeg
niemand had geweten of last
van bunkervrees met prikkeldraad
omgeven
ze deelde alles met ons van schep tot zeef
of haar behendige handen die ons knepen terwijl bekneld tussen haar dijen
we de glijbaan afgleden mijn broer
ontsnapte aan die druk en was eerder
beneden terwijl ik aan haar verkleefde
waren wij allang verleden
zij weer duitser wij witte negers
die zon deed wonderen in die tijd
zonder kankeren kon je overal van genezen behalve van kaaskoppen die kwamen
we steeds vaker tegen met of zonder
schaafmethode bekakte beetweters
waar steeds meer op leken afstanden weken tot taalbarrieres en ik heb
op school onderwezen hun taal nadien nooit goed meer begrepen
