Maar dan de man

Wat speelde er bij hem
naast zijn kinderen nog
door het hoofd dat hij
zo oorverdovend hard
vergetelheid kon uitroepen
uit angst uit woede of verdriet

Wat verdroeg de man
naast zijn vaderschap
waaruit hij leven en dood
niet meer kon scheiden
na zoveel snelwegen
de verkeerde afslag koos

Wat maakt een man zo
zelfs dat hij zo overhoop
lag waar hij het meest om gaf
zouden zij onderweg nog
gelachen hebben of gehuild
zouden ze nog gedachten
hebben gehad aan de pret

Zouden ze om de tijd te doden
samen zijn komen spelen
met afscheid nemen voor even
omdat er nog iemand wacht
hij zoon is en vader van zonen
zij zonen zijn die vader kenden
wij zijn in alles van afscheid nemen.

Pasmaatje

Ze past precies
het fit
niet dat zij
daar mee zit
maar zo
zijn de regels

dan is er een speld
ze slaat een figuur
wijkt daar nooit vanaf

het ongelooflijk
goedkoop
een goede snit
lekkere stukken
ze past

zij is het ijkpunt
van tiet naar kont
alles lekker
alles rond

zij neemt het nauw
zelfs wanneer zij
het op haar
heupen heeft
is het nu of is het nou
te klein dat maatje
zelfs d'r borsten
ritsen gespeld daarop
onwenselijk mee
maar altijd wordt zij
onthaald pas op de plaats
anders raakt iemand de draad
nog kwijt Petra die ja pasop
van plaspop paspop werd.

Het water welt

de mens in al z'n naaktheid poedelt in de neerslag
van zijn succes snakkend naar lucht omdat in water
hij geen schijn van kans meer heeft voor't leven

de rivier die buiten zijn oevers treedt teweergesteld
in een woord samen gekomen de neerslag van leven
regen regen komt altijd naar beneden door de lucht
over de aarde vanuit de beddingen uitgesleten

overspoelt het spoelt het woelt het ontbost in weerwil
ongeremd en razend woest tegen de damwand
die op barsten van ongetemde energie opgewekt
stad en land wegvaagt opdat zo maagdelijk weer

het eerste licht

de ontdane wereld

weer uitzicht biedt

op luisterrijk lied

van herstelt getij

dat van zo nabij

paradijs herschiep

waar god eens liep

waar water welt 

wast alles weer

Ontstegen voor eeuwig

Hij schreef nog even
voor hij van het toneel verdween
hoe de mensheid technisch gezien
zichzelf aan de nieren proeft

de man die de aarde als wereldleider bezag
als geen andere ander zag hoe rond het was
begrenst door een oneindigheid van leegte
besefte hij hoe klein de man is die dat zag


de nietigheid van het vernietigen verwekte
bij hem de overlevingskans van het teniet
doen wat de mens vermag verspilziek leven
tot onleefbaar niets meer uit te leven valt

de aarde wentelt zich in zijn graf rustig
tollend van dag naar nacht in zonnebaden
niemand die vermag dit tij te keren dat licht 
laat leven in wat eens zo groen nog scheen

het regent zo nu en dan en dan ook stralend
scheen de zon in voortbewegen gedreven
door woestijnen van weten was hij fantastisch
iedere zandkorrel te wegen in zijn eigen nich

-
W.O.
(bevlogen, hoog bevlogen, vervlogen, 
maar duurzaam verblijft hij voor eeuwig 
bewogen voortleven)