De man

Hij kan afwezig zijn zodat je hem overal wel ziet zitten
steeds dichter aan zijn hart komt hij nog verder af te staan
Hij schijnt van alles af te weten zonder er bij stil te staan
ziet hij het meest van al het feitelijk niet zo scherp voor ogen
vaak tekent hij een vaag contour waarin hij wel zou passen
maar meestentijds is hij domweg van uit zichzelf niet
niet uit te staan in zijn lichaam waar hij toch thuis hoort
al lijkt hij meer dan eens wie dan ook iemand
die hij dan ook maar heel gewoon ook is

Nacht

De hond blaft de nacht toe
traag tikt het water verder
dicht tot duister vliegt over
een onzichtbare vogel
de ruimte in omsloten
dit na verwacht van korte
duur licht op de horizon
de vaste tred sterft weg
eveneens ook overmacht
de onherroepelijke kater
vol ochtendgloren tijd
er is niet meer dan een hand
voor ogen te oorverdovend

Lucht maar ledig

De wind stak op en kwam met mij binnen
Wij waren samen de tel kwijt met zovelen
Ik bleek lucht maar de wind adembenemend
.