Bij tussentijd voel ik me zon
die stralende bol die op z'n hoogtepunt
de witte kruin ontdekt en dan totaal verbrand
het achterlaat en trager nog weer daalt
tot ook weer rood een gloed van de teloorgang
op het oog verdrinkt in gefragmenteer
van de lamenterende nevel
ondergedompeld in koor kraaienzang
die me ten hemel voert aan diepzinnig
gekwezel over de aanvang
van de volgende dag
hoe op gekomen na de afgang
van de laatste dag daarvoor.
