Het tijdsgewricht

Er waait een andere wind

zachter maar verradelijker harder

het gladde behoedzaam witte

is als sneeuw voor de zon 

gebleken nu men het hoort

donderen in Keulen

heeft de tijdgeest een ander gezicht

de dooi heeft ingezet 

het onverzettelijke wat overeind blijft

vorm gegeven aan het kind

dat vlucht als beest het vruchtwater 

vergeet waaruit het leeft en alles 

vernedert naar z'n geest

eer en geweten laten nu eenmaal
in de vreze van wie niet lezen
de lusten botvieren op de vleze
ongeacht de goddelijkheid
die in geslachtsdaden wordt geprezen.