zo op het oog voor een moment waarin pracht vergaat
tot een verwelkte staat zo voorbestemd geknipt
om voor de korte duur in geuren en kleuren uitgedost
verwelkte herinnering te verlept om te begrijpen in beleven
Er zijn bloemen voor een berijpt moment die overschieten
door kou en vorst zwaar overmand bevroren voor mij staan
zij hechten aan de grond waaruit van knop tot bladval geheel
van bloesemblad ontdaan door witgerand daarmee ontdooid
ten gronde gaan om voor één stonde slechts een korte duur
van luttele seconden vastgelegd op de gevoelige plaat
een vervlakte eeuwigheid in gaan voor't leven
Nog zijn er wilde bloemen die voor de vuistweg bloeien
te vergankelijk spelen in hun verstilde schittering van dauw
geen hand verdragen die ze oogst om te bewaren In droogboeket
omdat gekwetst de geur vervlied de bloem vervalt alvoor genoten
maar op hun mooist in veld en wegen onderweg genoten
versterven tot hun zaad weer in de gedachte kiemt tot leven
nooit vaarwel, nimmer gedag maar altijd bij je blijven zolang
bij daglicht weer hun kiem maagdelijk grond in je verkiest
om bij je in je zwoelste zomer uit te dromen tot je weer inslaapt
terwijl de mooiste bloemen nooit op de vaas alras versterven
alleen geplukt voor ieder bloemgeschikte plaats om op te leven.
