Buitenste binnen - Binnenste buiten

Ik zit wat met mezelf verlegen alleen
naar buiten de wereld te bekijken
alles draait om mij
heen ik kan
dat niet
Begrijpen dat zoveel
om mij heen mij
tot middelpunt maakt
het tolt en ik tol niet
want ik ben ik zeik alleen
verdun een beetje mee
wat eerst nog vaststond
van steen tot bijtend gemeen
zwak kiezelzuur dat glaslichamen creëert
die ik
alleen doorzie
hoewel zelf transparant
ben ik dat spiegelbeeld.

Op drijfzand

 

Het is nimmer afgerond

Hij sloot nooit iets af uit angst
zelden ongemoeid
of was door zijn hand
beroerd er aan toe

De schepper van zijn hemel
op aard zijn aard een aarde
waar zo waar van alles rondwaard

Het heelal was een uitgelezen
kans om niets meer los
maar alles aan elkaar
te knopen wat ver weg was

Zijn huis goed onderhijt
stond als een paal onder
water gezekerd bij gevaar

Hij was zijn spiegelbeeld
altijd evenredig met elkaar
een zijn eigen levensverhaal