Ik zit wat met mezelf verlegen alleen
naar buiten de wereld te bekijken
alles draait om mij
heen ik kan
dat niet
Begrijpen dat zoveel
om mij heen mij
tot middelpunt maakt
het tolt en ik tol niet
want ik ben ik zeik alleen
verdun een beetje mee
wat eerst nog vaststond
van steen tot bijtend gemeen
zwak kiezelzuur dat glaslichamen creëert
die ik
alleen doorzie
hoewel zelf transparant
ben ik dat spiegelbeeld.
