De avond

valt in duigen op de gracht
een spetterend succes
was ladderzat tenonder
in het natte pak geplakt

ze nam geen hasselblad
voor dr mond waar mee
geschoten was die nacht

alles werd of was vast
gelegd gevoelig grijs
ergens tussen zwart
wit trok zij weg een laatste

shot waarmee ze klaar
kwam en het ongeval
ten einde verder liep
radeloos verliefd
op wat haar verried

Tijden van vergrijzing

De lijzige lamzak brokkelt langzaam
maar lustig zijn zienswijze af
naargelang de bezoekersdichtheid
pleegt hij geestdodend zelfmoord

geen span laat hij ongemoeid
zo vergroeid zit hij aan zijn mobieltje
imbicieltje bespelend op z'n duimpje

klein en vingervaardig schrapt het
hypergevoelig de glasplaat vlak
het oog valt op de protestzanger
die in roerig tijden ophefmakend

niemand onberoerd liet wordt
ongenadig afgemaakt met poëzie
nauw verweven met de muziek
ooit stem van zijn generatie

nobel vertolkte maar nihil bleef
al kreeg hij naam onleesbaar
bleven spinsels ragfijn verkleven
in het streven naar sterven
voor zijn betere wereld

inmiddels een eeuw geleden
al buitenissig verloren ging
de bard is een vergissing

al doen die tijden voor de verandering
nog wel mee op kilo's papier gedrukt
om vast te leggen wat is uitgezongen

en hij ach hij beziet door de ogen van een kind
in diep intens verdriet de puber zich sterker maken
in een app een spelletje op een ledscherm spelen
zijn emoties bevrijdend die geen plek gekregen

hebben in een volgroeide avonturenfilm
waarin de jeugd de overhand heeft
ontrafelt komt alles weer op tafel wat
zo vanzelfsprekend werd voorgeschoteld.