in eens valt de stilte uit de lucht
een rookspoor verraad de hemel
waar anders blauw ligt nu in t wit
de verraderlijkste werkelijkheid
van de migrantenstroom gelijk
de overhitte aardkorst daarop
de gletsjers smeltend in de zon
ontdooit alles tot watersnood
waar de lippen nog prevelen
kale rotsen sinderend eroderen
wuift de badgast in de zeespiegel
vanaf de zwoele schans glijdt
in duikvlucht de stormvogel
naar beneden op de branding
z'n roep verstomt oorverdovend.
--
hakuna matata,
ries.
