zondag 28 maart 2010

Vroeger had je altijd dat dak boven je hoofd

Van stoten was geen sprake
met zoet zijn mocht je geloven
hiernamaal schiep een knus gevoel
in samen alles voor elkaar verbieden
er was een die dat alles beloofde
er was een man die vastgenageld
aan verroeste spijkers op laag water
preekte zoals dat hoorde
vuiligheid zit vunzig aan je lul verbonden
eenmaal noodgedwongen ontbonden
het dak lekte vreemd genoeg ontsproot een lichtkogel
door je hoofd vanuit al
dat achterstallig onderhoud
genoot je die wonderbarende
lekkages in de goot

--

U bent mis-bruikt- dienaar gods

Godszegen in het kruis genageld
wees stijf gericht omhoog
ontsproot als zaad
op maagdelijke grond
zijn wil u hand zijn zin
uw jeugd zijn ontluisteren
woord voor woord
speelt nog steeds
doodleuk de kardinale fout

--

Kokakola

Veel vrijheid jeugd en onbevangen
strakke huid stevige billen
geen plooien dulden het er mee te zitten
een grote gayparade is het ware leven
ook voor boys en girls
in het verlangen op een foto samen
gevat gepakt in luttele seconden
zijn het allemaal jongens
ze doen het met elkaar
meisjes die zichzelf strelend
kussen heerlijk ongedwongen
zijn maar telkens
zie ik pep op tafel
in liters naar binnen stromen
om die vreselijke slapeloosheid op te hemelen
die krulliger in witte letters bedrukt
hun leven maakt tot een grote ontkenningsfase

het is ook wreed om nergens
meer verzet tegen te plegen
dan je eigen vrije wil
-vroeger leed ik daar
hoe onbezonnen ook nooit aan-

--

De held met teveel ruimte om zich heen

Een ingewikkeld geval wilde dat hij jongen was.
Geen sprake van een naakte hemel waaronder zichtbaar stond beschreven
hoe hij in de sterren een hiernamaals zag.
Te weinig avondlicht in jonger jaren liet hem geloven dat heelal niet
minder dan de oneidigheid vertegenwoordigde.
De nachtelijke expose werd daardoor het verankerde dieptepunt in heel
zijn leven: nietigheid bestaat hoog boven iedereen bewezen.
Hij legde zich daarbij maar neer.
Er brak na mislukte scholingen voor de toekomst een weelderige
nietszeggendheid uit zijn ogen, werd een door hem zelf bedwongen feit.
Iets dat stilletjes in hemzelf school genoot. Een vreemd talent tot
overleven in de bespraakte werkelijkheid, mondig is hij daar nooit
verder door geworden.

--