Ik las de man van achteren naar voren
ondersteboven en door elkaar.
Zijn woorden drongen dieper door
dan een goudopsnee m'n oogopslag
doorboort. Je kunt het horen door
je ogen te luister te leggen in zijn woorden.
Woongenot en woonoord, zelfs voor
gehoorgestoorden mijn gelijk.
Vorm en functie gaan te vaak gepaard
met de teloorgang van de zin daarin.
Zelden drong, of dringt, iemand
verder binnen door tot het kernhout.
Nimmer schreef iemand zonder noot,
akkoord of ander vreemdsoortig verbond
zo minutieus en muzikaal in taal in wezen
deze officier in het offensief voor de stom
geslagen theorie die dier en mens herschept
tot klanken in de revolte van de natuur.
Zijn alles in een tekst zonder uitleg komt
te pas of onpas volledig tot uitdrukking
voor het gestoorde oor, de geest of zij
die het gevoel nog laten zegevieren
over het grammaticaal fatsoen. Het instant
kant en klaar gehalte met alle ingrediënten
samen gepakt tot klare filosofie.
