een slaapplek om in te uitwonen wat je ooit was
de jaren bedelven je met het groene herinneren
dat langzaam wortelschiet tot onvermurwbaar wezen
dagen tellen nauwelijks door de ondringbare muren
zelfs te verstaangeven is onhoorbaar daardoor
de gehoorapparatuur torend onontwarbaar in de beuken
onverteerbaar schraal en zuur verleden waar geen kiem opschiet
plant nog even standvastig dit heden in een rankend voorjaar
om niet te vergeten dat de bloem van eeuwigheden wordt vergeten
met de nazomerse maanden in het verschiet van dorstig staren
naar gure winden waar de huid schraal rood nog naar verlangt
als teken van leven opgehaald bebloede rozen toornen hoger boos
als nachtmerrie in overdreven beelden van de samengepakte lucht
sneeuwwit dwaalt dan een gordijn ter aarde die alle sporen wist
terwijl gewis in milder dagen deze schoonheid in een modderpoel verdwijnt.
--
R
ik ben niet zo van papier!
