Onder peil

Hoge luchten
op het hoge land
waar menigeen
naar toe wil vluchten
van heinde verder
dan wat mensen
kunnen verdragen
komen ze vragen 
om een schuil

desnoods

om uit te huilen
voor ze opgejaagd 

weer
verder dwalen langs
ontheemde gronden
waarop ze niet meer thuishoren

te luister nauwgezet naar 
het geluid van meeuwen
wier kusten in wiekslag
onder handbereik
blijft zonder
verblijfsvergunning

waar mensen staan
te schreeuwen
om wat nestgelegenheid
dat elders zo verwoest
op woestenij in razernij

zo erbarmelijk is verstoord
een onderkomen om verstoken
van mededogen slechts gedoogd
willen komen voor op adem of voor op tegenspoed tegemoet

 
willen komen in de ruimte die niemand scheidt in deze getijden

het zou over kwelders moeten gaan

zoals eerder werd verhaalt

het geheugen van een zandplaat

en dan verdrinken in vergetelheid

een slenk die uitmondt 

in een oceaan waar iedere herinnering

in vervaagd tot oplosbaar probleem

al was t verdund in deze eeuwigheid

waar de waadvogels geen zorgen baren

hoe wild en bijster ook het tij

dat nooit te keren valt