Teder

De schijn vertederd nederig
haalt opgelucht en dregt
naarstig in de smok adem
kijkt hopend op neervalt
geblader dat speels
de zon belaserd in tegenlicht
weerspalt wat overdreven
gespleten zinnebeelden
verstrooiend nevelig
maar weerbarstig
onbegrijpelijk lispelend
verstaanbaar ruisen uit
de kroon gestoken lied

Rot

Er zit weer in
uitgebeten
lak aan alles
in te zien
de huid

een andere tint
van binnen uit
een nieuw begin
dun als teer
weefsel vergaan