vensters helder spiegelend uit vensterbank
hoger scherper klinkt het snijdend zeer
de wieken malen nog een laatste keer
voor ademnood breekt op dit uur
de glazen deur nog eenmaal door
in zwart-wit gebroken schaduwen
voor de dood nog niet bevreesd
leest een broeder geland het verband
tussen gapend rood en vleselijk wit
verbonden tot het bloed weer stolt
te laat ontsnapt het laatste woord.
