Ouderdom

Ik vraag mezelf weleens af
of ik niet vergeet dat zelf weet
wist wat ik heb gewist niet domweg
wist maar
ik vergeten ben

Alleen maar

De eenzaamheid heeft twee handen
waarmee het zichzelf bindt
De eenzaamheid heeft twee benen
waarmee het niet uit de voeten kan
De eenzaamheid heeft twee ogen
waarmee zij de diepte ziet
De eenzaamheid heeft een hart
dat niet zo hard meer klopt

En de eenzaamheid beweegt zich
onzichtbaar als in de nacht
En de eenzaamheid daarin deelt
zich in een besloten lichaam
De eenzaamheid belichaamd haar
die op mij wacht

Eenzaam is het oorkussen
daarop het hoofd waar het in huist
niemand meer verwacht
diep in wegzinkt fluisterzacht

Zij heeft alleen de vormvastheid
die uitgeleefd de tijd beschrijft
de slaapt indeelt van stilte stiller
dan het eenzaamst waken
in de dromen waaruit de ogen
uitgestoken geloken bloemenzee
dauwberijpt het graf omlijst

De eenzaamheid heeft twee handen
waarmee het zichzelf bindt
De eenzaamheid heeft twee benen
waarmee het niet uit de voeten kan
De eenzaamheid heeft twee ogen
waarmee zij de diepte ziet

De eenzaamheid vergaapt zich niet
De eenzaamheid vergaat hier niet
De eenzaamheid herbergt zich slechts
op iemand die haar daar ook verwacht.