Ampère

Een stroomstoot waardoor ik de schok ervoer
Liet mij ontwaken in de droom van werkelijkheid
Er speelde nog een spanningsveld daarover

Geen rol was weggelegd hoe kort en pover
Om toch de weerstand van het lot met spijt
Kussen in slaapstand is weg op mijn retour

Amper

Dit ternauwernood dat gebind nog natuurlijk stut
Het hemelsgewelf dat de hersenhelft naspeelt
Van keien in lemenvoet de eeuwen uit verveelt
Rust trager dan het rot de spanten zonder fut

Ampel

Weer zo'n dag dat je blijft hangen in het refrein
De zin er uit in duigen valt door de accoorden
Leven tegen de klippen op echoot in woorden
Alles bergafwaarts te pletter valt in het ravijn

Een wijl verpozen

Ik wil alleen niet zijn
meer dan zijn in worden
in mist wegebbend stem
geluid van deze roepende
vervagend tegen dit
achtergronddecor
ver wegdempenden
schreden die terug
treden in hun niets
dan zwijgende zerken
in afwerend harde tijd
ik wil alleen niet zijn
dat verpletterend refrein
van neergestorte zinnen
echo's wegstervend mijn