De tijdlijn vreet tijd
wordt opgerekt
tot zijde draad
geeft verloren tijd
geen voorrang op
ingehaalde tijd
er is geen tijd
meer te verliezen
om tijd verloren
te laten gaan
nu het respect
het land uitlekt
druppelt haat
huppelend keihard
de trap een vrouw
de trap haar gezicht
beschadigd voor t leven
tree voor tree
af naar beneden
vederlicht veert
de jongeling
op zn gympies
weer lachend
naar boven
de tijd heelt alle wonden
ook van de gewonden daar
waar ieder vertrouwen
ontbreekt voor zekerheden
als recht en het beloop
de vrije val wordt
voor het wilde westen
heelt de tijd niet maar
rijt het pijnlijk het geweten
messcherp en onthecht
tot bloeds toe open
de tijdlijn heeft zijn beloop
gevonden in een knarstandend
uurwerk van schrijnende woorden.
