Halo landschap

Een grote plons

Een thuisbasis zonder landingsrechten

Laag over- of eigenlijk in-gevlogen schoot
de Savorin Lohman door mijn gedachten

ik bewoog daar gewoon ooit waar nu tjokvol
immigranten met schotels de straat bewonen

ze slepen heel hun hebben en houen mee
zelfs confusius is daarvoor afgebroken
mijn roots waar in ik wortelschoot
zijn bijna ontzuilde tempelgangen zelfs
zondagse riten onvindbaar in rozenperken

ergens slootje over hoor ik in geuzenveld
waar de Heer mn herder zo'n 12 jaar was
wat vreemde liederen klinken zoals
mn ouders toen de popcultuur
verboden verbied ik
het ontluisteren blijkbaar steels
geen snars beter met afkeurende blik
ik ben ongeneeslijk ziek uit die cultuur

ontsnapt waar achter indo's woonden daar
stond een patrimonium vol-mondigheid

staat nu een prevelende moslim of imam
zijn gelijk te verkondigen voor dovemansoren

of verborgen vrouwen in babilonse spraakverwarring
gehulde dracht gewaden gelijk regenkledij

ommantelend en verhullend tegelijkertijd
hoor ik een mokummer zijn gram halen

in de avondwinkel een kiosk waar je klaar
blijkelijk kanker kunt kopen bij de friet

ik zie een prachtige griet met inktzwarte ogen
uitgelezen afrekenen met mijn verleden tijd