Verwijden

Ze hebben het in hun
een blikveld waarmee ze kijken
er in te lezen valt
wat was geschreven
weer wordt teruggegeven

in het luchtledige moment
wanneer de zon even helder is
dat zilverwit dat schitterend verkijken
voor het bloedrood voor de ogen
zich laat uitlezen als een gedicht

dat zwijgen van de vleermuizen
die tegen dit licht in leven
ik zag ze zweren bij de nacht
de eed weer afleggen voor de dag
verder in alle toonaarden zweven

Ode aan de levenslust

Het moet de chemie zijn die een klusje klaart
het eventjes wat vlugger aan het nu gepaard

de huid omhelst in vurige hevigheid verstrikt
wordt in de gaarkeuken van de chemie
het ultiem intieme paringsdriftig liefdeslied
de spaarzame noten die gefloten worden
in het vervloeiend o zo foelijk bedorven zijn

in jaloezie ontploffen op bevel van kippenvel
dat hechting plotsklaps heel hormonaal beschreven 
door de in pandjesjas bekleedde pedagoog 
die vond ook wat met bevinden viel 

dat bij't ontberen de band gebroken 
een doorbraak geeft in een bepaald circuit
waar mens op mens elkander in den vreemde
ziet terwijl een ieder zich in ok zie to ziene
hoe een blinde aan een oog koning werd 

toen de eenzelvige zich weer verbonden weet
de moeder haar babytje weer liefde geeft
terwijl papa het met een ander deed

Niet goedschiks

Mannenbroeders hun baarden zijn de strop
kosten kotsten de vrouwen die hen baarden

in al't ontzegd genot de kop nu Adonis
vreugdevuur hun lust tot doden van de tijd

weerom op het spit gedreven wordt in een oase
van rust waar doodgemoedereerd de lul

onthuld wordt voor de macht van't zwaard
waarop geregen zeer gedegen alla en god

mag weten welke teeltbal ook mee de hemel in
geprezen wordt met man en macht zo tweede hands

maar zeer bedreven de nieuwe verlichtte dooddoeners
van de onvolprezen moord in het heilige muggenschift

tot in de kern de mens vermaakt door prietpraat
van de idolate imam die op z'n iPad weer de zegen plast
met z'n boerenfluit blijft de ruimte van een vleugje trots
uitgespaard in huiselijk genot van bijna uitgestorven kreet
wij zijn beter in het leven leven lijden met elkaar dan jullie daar
het gelukkig voor onze vluchtelingen organiseren


( o macho, o adonis waarom verwijdert de balk zich niet uit dit ogenblik van jouw gedichten)

Voortschrijdend inzicht

De eerste slordig geplaatste nonchalante voet gezet op waar het onveilig toeven is
een smalle kloof een hoog verzet wat grond de aarde sompig klei een diepe voor
het liep niet goed af zwaar en wreed vochtig het gewas gemodder en geplas in dras
een roerdomp mopperende hol uit z'n schuilplaats in een willekeurige rietkraag
dat daar in eens een man verscheen gelijk de achtergrond waarin hij weer verdween
naar scheen bleek later ook zijn woon een brakwrak scheef gegroeide krot
daar ook het felomstreden verstorend ritme van gesomp het moeras dat bond
inbond en vervlocht jaar na jaar een dicht tapijt van ingetogenheid het loog
er niet om hoe met vlagen wind het ook bewoog de halmen en de walmen stuifmeel
die blindelings in paringsdrift vervoerd door weer en wind een richting in sloegen
daar ook waar stamper driftig ontvankelijk rank in alle openheid licht bewoog
verankerde ik met telescoop een willekeurig schicht amechtig hijgend inzicht
hoe ook een blauw borst in dit licht van kleur verschiet terwijl een schoot hagel
op mij gericht zijn werk deed hoe ook een reuze balsemien zalvend zachter rosé getint
haar wulpse zinnen had gezet geheel daar glooiend gloeiend op het blote oog
verrukt onthuld en naakt voor mij alleen in dit struweel haar intreden deed
het klaarde rap de daad verricht het zaad gespoten de morsigheid van lust geproefd
verlicht verheven opgelucht uitgewuifd en opgetogen de eerste schreden op verhard
voortschrijdend inzicht gezet dat plat gezegd betreden werd in de kwelzone waar zoet
gemoed voldaan tevreden gesteld haar lijfelijkheid daar zo vol vervuld genoten heeft