Weer gedicht

We hebben weer een gat gedicht
maar ze vinden weer een ander
voor al die mensen zonder gezicht
die overleven op een nabrander
dit grensoverstijgend verkeer
in mensonterende atmosfeer

--
GrR

Ooit gegrepen

Weten hoe anderen heten
die gegaan zijn van wieg tot graf
tot iedereen de tijd genomen heeft
waarop ik wacht stond het al
uitgeschreven
hoe een toonbeeld van het verdriet
uiteindelijk blind van leven
dat van hand tot hand ging

----
rip WB

--
GrR

Waterdrager

Nu ik zo in de regen voel
hoe de rijn ijssel en nijl
over mijn huid heen
stromen loop ik samengesteld
over van water iedere druppel
valt per slot ter aarde
door de ruisende bladeren
langs de gladde beuken ruwe
berkenstammen stemt het water
over het dak de straten stroomt het
af het hangend water
zelfs de olifanthuid doorweekt
wordt van grijs uit gladder natter
de adder schuilt huiverend tegen
neerslag giftig in zijn huidje
terwijl ik vervel in koel helder water
waar ik scheel de drup van mn neusvleugel
veeg die ik vanuit de donau
weet
vreemd vergeten dat ik zelfs zwem
in opgezwollen cellichamen vol van water
waar god mag weten welk molecuuul
zojuist nog miljoenen jaren lag te slapen
onder een dikke ijskorst en stroom ...
nee loop ik over water in mijn denken
door de scheppingsdrift los daarin
wat vochtig zaad versmelt daarmee
in eimembraan en zie de lust tot paren
is verzamelen van water
daarmee ben ik een druppel sperma
was verdicht in een potje neuken
tot nieuw leven zwemmend
in het bevredigende water
waar ik vredig voor eeuwig
door de tijden waad

--
GrR