bleef oppervlakkig steken
op de net gelakte deur
de onopvallende kleur
die hem stoorde stak schril af
met de toegang welk het verschafte
naar wat de mug wel stak
een tuin met water fontein
voor nageslacht maar zo hij te min
de wereld achtte in zijn hoog bevlogenheid
stierf hij als voldongen feit met niemand die van hem een olifant
maakte maar slechts een tijdelijk
vuile vlek waar de deur met toedoen
zich nog even tegen aan bemoeide
door net te doen alsof het er niet toedoet
om nietig te zijn in groter lijken
terwijl de wind en regen met wat zon zijn aanzien weer verfriste tot
een poortje van gelijk wat er uiteraard toedoet.
R
