Ik had iets moeten doen, of laten, maar deed niets ter zake.
Straks begint het allemaal weer gewoon dag na dag opnieuw jaar.
Heb ik het jaar niet rond gekregen, blijft alles achterwege.
Is er een moment daar achtergebleven die er niet meer mee
vooruitkomt. Ik heb het nagelaten er voor uit te komen, is
er nog een levensteken, zijn er voor een verloren jaar
nog verjaardagen te vieren anders dezelfde jaargetijden daarbij
daargelaten. Had ik alle dagen moeten vertalen zelfs met andere
woorden had moeten weergeven om ze nieuw leven in te blazen.
Of is het beter te weten dat vergeten de juiste remedie laat
beleven met wat niet meer uitkomt in geweten maar op gevoel
eindeloos blijft zweven zoals een prille lente zingend ten einde
raakt wanneer het onbewoonbaar oord zo zinnelijk op de huid
geschreven is onder lidtekens geheimschrift van striemen die
ooit bindweefsel in de poëzie nu overleden is. Had ik
iets moeten doen om alles na te laten in een anderhalf rond.
Was ik niet daar gelaten meer mezelf gebleven of was ik
daardoor in herhaling slechts m'n aanhalingsteken gebleven.
Zelden was ik, maar meer zelden word ik zo weergegeven
dan afrondend geheel gebleven zeldzaam alleen beschreven.
