Vol onvermogen

We geven een vermogen uit aan de blik
om ons naar een ander toe te verplaatsen
maar daar aangekomen vinden we niets
wat niet al ons eerder heeft bewogen
om te zien dat die ander ook vertrokken is.

Hoe hard ook

de dop toch blijft het eitje zacht
uitgekookt de dooier levenloos
kippiger geruimd pluimvee dat
slechts door zwanenzang in slaap
gewiegd het noodlot tart waarop
het wacht tot alle toegangswegen
afgezet doordat de kippenneuker

(die warme woorden mist bij al

dat koudbloedig leed dat hij aan

richt en wenst zich vogelvrij

van al dat wild dat rond vliegt)

lak heeft aan de poep waarmee
contact gelegd het kakelbont
besmet massaal de dood herwon