Zij aan zij

Ze lopen hand in hand
de levende bewijzen

ze zijn verjaard
maar samen

neem het ze niet kwalijk
kroongetuigen maar dan

ontkurkt varen ze wel
en komen weer wat later

eens zullen zij ook zijn
die een ja woord kunnen geven

schenken leven en vergeten
hoe het was om een te zijn

anders dan een zwijgend paar
uitgesproken woorden

de rimpel vrouw
in strak gesteven mouwen

belegen nog de man
in't zwart wie zal ze
dat vergeven.

De heenreis

Tot nergens toe gekomen
Overal zijn blijven staan
Zelden rust noch dromen
Ergens hier ver vandaan