of er gewoon op passen - huiver
maar merendeels niet meer
dan schamper vluchtige strepen
als decor waarlangs een vliegtuig ging
de buik vol als de ingewanden van een paard
met microbieel leven dat op de vlucht slaat
ik zat daar half volmaakt en hoogverheven
zag de Alpen onder mij bewegen
als strepen op het strand door zee omgeven
een vrouw met afgeronde getallen in haar hoofd
hield mij staande dat ik op oneven zat
hetgeen bezet bleek vanwege mijn even nummer
waar ik op gezet werd
iemand anders nam mijn plaats naast god in
terwijl ik spa rood genoot
boerde dat 'dit' onbehoorlijk is
hoe het uitzicht belemmerd bleek
door o mijn god omvangrijke borsten
die trillend in een luchtzak gleden
ware het een ontboezeming
als ik daar nogeens in landde
bij het vergaan in gespreide stand
dook een gevleugelde gedachte bij mij op
met schaamrood omkleed verhulde ik
dat dit lichaam, brood dat gebroken werd,
een beker bleek die ik
god zij dank
aan mij voorbij kon laten gaan
we landde zacht op een matras
waar veel op te bedingen was
hoe het genot met straalmotoren doofde
het zo weinig tot niets over wat voorviel
tot de passagiere verdween
in een mensenmassa van doorgaand verkeer
ik bekeerde ter stond na deze zondeval
in een pasgeborene met beide benen gezond
weer op de grond van mijn geweten
de reis werd onderbroken in een gedachtegang
waarop vermeld terminal zeven ja oneven
de laatste scheppingsdag was hier bedacht
de vuurdoop was een zegen
{soms bid ik tot hem en komt Hij
tot leven maar even later
vervloek ik hem weer en is Hij
verdwenen. Verbazingwekking
hoe snel
de boel weer
naar de verdoemenis kan gaan!}
