Hij had wat lommergroen op het oog
en is daarvoor naar de doehetzelver getogen
die had ingeblikt nog wel wat op het schap
dat kon er wel mee door
tegen enige vergoeding dan wel er tegen op
om een likje te doen wat het wel kon gebruiken
was een kwast en dat behoorde daar dan ook bij
die moest er zeker weten voor wat streken bij verstrekt worden
hij was dan ook wel opgetogen met wat ingeblikt groen
dan zou de wereld zich wel veel beter tonen
hij schilderde zich een werkelijkheid
die in zijn dromen al begonnen was
zo voorjaar uit te beelden was
wat men wel schildersverdriet noemde
maar had daar juist niets mee vandoen zo
zag hij het in zijn stoutste dromen niet
want achter het huis daar stond een takken bos
die al maanden lang een lakje nodig had
vanuit zichzelf de werkelijkheid niet kon kleuren
maar wel vanzelf spreken alles in verloren was
hoe kon het dan ook gebeuren
hoe had dat ooit zo kunnen gebeuren
hoe was dat ooit zo gebeurd
dat al bladerend door dor en dode rot
er geen leven te bekennen was
dat nog van kleur wou verschieten
desnoods zich groen en geel wou ergeren
of spontaan ontsprong aan wilde gedachten
er waren eerder vrouwen zat die zaten te wachten
in het groen met de prangende vraag
of hij het nog wel wou doen
toen was hij er wat verlegen mee
om nog zo groen het in het wilde weg te doen
aan groen ontbrak het dan ook niet
alles leek in die dagen maagdelijk groen
maar dat was toen
nu was nu wat er ontbeerde groen
hij liep met blikken vol
hoopgevend groen
te hoop door zoveel bomen
het bos was nauwelijks bekoorlijk
rare staken schaduwen en vocht
dat strijdlustig te keer ging met het mos
je kon er bijna geen vat op krijgen
hoe hoog bevlogen goed groen het zou doen
hij had eerder al
voor de aanschaf uit van blikken groen
zich beraden over groen
daar had hij al heel wat sterke staaltjes
kleurverschieten gezien
en voor de keuze viel
op het meest natuurlijk groen
dat uiteraard de keuze verloopt
met het vele bomen over groen
bij voorkeur dus geen rijtuig groen
dat had al zoveel op z'n geweten
het had niet veel gescheeld
of de wereld was er tevol van geweest
dus bijvoorkeur lommergroen
dat lui bungelend uit de bladeren
met lichtharpen het bos bespeelt
of woud groen voor om de hoek
waar alles nog groot en onbedorven leek
of bosgroen voor het pesthoekje hier om de hoek
desnoods voor op de takkenbos
dat zich daarmee wel aardig
lentelicht zou tooien in de plooien van het land
hij had besloten alvorens te besluiten
de cetabever te raadplegen
die had immers in het verleden
al zoveel met bomen uitgevreten
wat toen toch wel afschuwelijk was
bosjes vielen bij de vleet
dus hij was nu welbewust
te raapplegen geweest
in het conserveren
ook nam hij zich voor
om wijzonol te raadplegen
zij rotzooide eerder wat
achter gesloten deuren
met voet bij stuk houden
dat voor het luiden uit
men de kerk uit moest
zij wist verschrikkelijk veel
over rottigheid in bedompte uithoekjes
over overspel spelen met banvloeken
uit spreken over verfsystemen
die anders van kleur bleken
er was nog iemand die veel wist
hij kwam uit sikkens, een geit
die er wel kaas van had gegeten
veel had hij er te grazen genomen
dat wel doorgaans jong en mals
meisjes bijna in het gras
zo sprietjes dun uit de grazige wei
hij nam het er dan ook in zijn lente goed van
hij had veel genoten van schoon genoeg
groen voor hij
door zijn eigen vuiligheid
alles bedrief
moest verkassen naar een andere onbedorven plek
maar hij is rein geworden zo opgehokt
bekeerd van zijn milieudelict
wist hij nu wel hoe groen
het allemaal moet lijken
om niet weg hoeven kijken van het aarden rijk
hij herinnerde zich vagelijk nog histor
de baantjesjager die was butler bij de woudreuzen
hij had ze uiteindelijk klein gekregen
tijdens een opstand waarin ze hem met veel loof
de loef afstaken met te vaak in hun schaduw staan
sindsdien, nadat ze allemaal tot kozijn vermalen
uitzicht boden aan een dode stad of door een mallotige Waterstaat
tot kant noch wal dienden vertimmerd aan de waterkant
is hij sterk uitgedrukt een bikkelhard pantser geworden
met het vele vellen had hij al rap
een spiermassa gekregen voor de grap
omdat dat zo stoer stond achteraf
door de geleverde inspanning bij het platleggen
van dit woud der verwachtingen naar een natuurlijk toekomstbeeld
wat hij naar de bliksem had geholpen tijdens een donderslag
bij heldere hemel toen de mensheid nog alles op aarde bezat
had hij de brui gegeven aan het doorzagen van een oud verhaal
dat niets meer restte wat ooit natuurlijk was
is hij verder door het leven gegaan
aangenaam rambo de tijdduurzaamste Beitser
houtverduurzamer in ander verband zijn voormalige broodheren
maar histor was verloren slechts oplosmiddel
en had voor hem geen advies dan een houtje af te bijten
wat hem dwars zat en stak dat door geen enkele boom hij nog bos zag
omwille van de lak een vernislaagje van moderniteiten
die hij er al rottend als broodwinning met verve had overgehouden
voor dat kunststof zijn werk af nam
een paar anderen, velen was hij al vergeten
heeft hij niet bezocht
het kwam altijd op hetzelfde neer
wat ooit was zal nooit meer komen
groen is elders altijd beter te verkopen
dan bij jezelf hier om de hoek
vandaar ook dat hij met eenvoudig
plantaardig groen het lommerrijk kon bestoken
met wat hij had aangeschaft
dat was natuurlijk natuurverf
aquamarijn was ook zo een schat
die haar borstels wel met hem
welwillend wilde kuisen
na gedane klus hij was verguld
de boel raakt er van opgeknapt
de knoppen staan te barsten
van de tinten die hij verzon
in het vroege ochtendgloren
van de aangebroken dag
een die met lengte zich al onderscheidde
van de omliggende korte dagen
alles droogte en werd groen
de verzonnen zondag kon beginnen
neen ving aan met volopzon
het popelen was er dan ook naar
peppels barsten welhaast uit alle voegen
en naden kleur verschietend groen
welwillende wilgen maakten er een potje van
door zelfs katjes te behangen
met sliertjes sierlijk groen
zomereiken die nog wintereiken lijken
steeds meer blossig en met toefjes opgedost
op elkaar zo pal naast beuken die zich lieflijker
geelgroen lieten dossen
waren in de knopjes
met al dit woudgroen
ruwe berken treurde minder stemden zich milder
met zachte zijde die verbasterde met kleurbekennen
de eenstijlige meidoorn dacht dat het al lente was
met miljoenen slakropjes kwam zij op de proppen
smakelijk opdat het welhaast stijlloos tweestijlig leek
de elzen verzonnen roder gloed
zij waren immers van de elzenpropjes
al dan niet behept met elzenvlag wat trager
in het kleurbekennen net als Essen staken
de draak en zij elkander naar de kroon
met vanuit de smompigheid eerder wat te rommelen
met purperachtige streken maar uit eindelijk
kwam het er toch groener van
de man is opgetogen
over zijn verzonnen lentedag
naar huis getogen met een verhaal
dat hier nu juist voor hem werd uigeschreven
de man zelf is erbij ingeschoten
hij is ook uitgeschreven trouwens
blijven dromen zo is het ook gekomen
dat zo nu en dan zeg ieder jaar
hij zijn droom bewaarheid ziet
door vele ogen
die anders domweg vergeten
hoe groen het leven tochwel is
dat iedereen omgeeft
maar toch wel sprookjesachtig bleef
al was het maar voor even
wanneer men stil zit in het verzonnen
dat alleen maar lukt met niets
doen om te laten
wat vanzelfsprekend gaat
genieten.
----
*Uiteraard berust ieder vergelijking met bestaande personen of producten op louter toeval. Er kunnen geen rechten ontleend worden, noch de steller aansprakelijk gesteld worden op enige uit dit epistel voortvloeiend leedvermaak of anderszins ontstaan vertier.
en is daarvoor naar de doehetzelver getogen
die had ingeblikt nog wel wat op het schap
dat kon er wel mee door
tegen enige vergoeding dan wel er tegen op
om een likje te doen wat het wel kon gebruiken
was een kwast en dat behoorde daar dan ook bij
die moest er zeker weten voor wat streken bij verstrekt worden
hij was dan ook wel opgetogen met wat ingeblikt groen
dan zou de wereld zich wel veel beter tonen
hij schilderde zich een werkelijkheid
die in zijn dromen al begonnen was
zo voorjaar uit te beelden was
wat men wel schildersverdriet noemde
maar had daar juist niets mee vandoen zo
zag hij het in zijn stoutste dromen niet
want achter het huis daar stond een takken bos
die al maanden lang een lakje nodig had
vanuit zichzelf de werkelijkheid niet kon kleuren
maar wel vanzelf spreken alles in verloren was
hoe kon het dan ook gebeuren
hoe had dat ooit zo kunnen gebeuren
hoe was dat ooit zo gebeurd
dat al bladerend door dor en dode rot
er geen leven te bekennen was
dat nog van kleur wou verschieten
desnoods zich groen en geel wou ergeren
of spontaan ontsprong aan wilde gedachten
er waren eerder vrouwen zat die zaten te wachten
in het groen met de prangende vraag
of hij het nog wel wou doen
toen was hij er wat verlegen mee
om nog zo groen het in het wilde weg te doen
aan groen ontbrak het dan ook niet
alles leek in die dagen maagdelijk groen
maar dat was toen
nu was nu wat er ontbeerde groen
hij liep met blikken vol
hoopgevend groen
te hoop door zoveel bomen
het bos was nauwelijks bekoorlijk
rare staken schaduwen en vocht
dat strijdlustig te keer ging met het mos
je kon er bijna geen vat op krijgen
hoe hoog bevlogen goed groen het zou doen
hij had eerder al
voor de aanschaf uit van blikken groen
zich beraden over groen
daar had hij al heel wat sterke staaltjes
kleurverschieten gezien
en voor de keuze viel
op het meest natuurlijk groen
dat uiteraard de keuze verloopt
met het vele bomen over groen
bij voorkeur dus geen rijtuig groen
dat had al zoveel op z'n geweten
het had niet veel gescheeld
of de wereld was er tevol van geweest
dus bijvoorkeur lommergroen
dat lui bungelend uit de bladeren
met lichtharpen het bos bespeelt
of woud groen voor om de hoek
waar alles nog groot en onbedorven leek
of bosgroen voor het pesthoekje hier om de hoek
desnoods voor op de takkenbos
dat zich daarmee wel aardig
lentelicht zou tooien in de plooien van het land
hij had besloten alvorens te besluiten
de cetabever te raadplegen
die had immers in het verleden
al zoveel met bomen uitgevreten
wat toen toch wel afschuwelijk was
bosjes vielen bij de vleet
dus hij was nu welbewust
te raapplegen geweest
in het conserveren
ook nam hij zich voor
om wijzonol te raadplegen
zij rotzooide eerder wat
achter gesloten deuren
met voet bij stuk houden
dat voor het luiden uit
men de kerk uit moest
zij wist verschrikkelijk veel
over rottigheid in bedompte uithoekjes
over overspel spelen met banvloeken
uit spreken over verfsystemen
die anders van kleur bleken
er was nog iemand die veel wist
hij kwam uit sikkens, een geit
die er wel kaas van had gegeten
veel had hij er te grazen genomen
dat wel doorgaans jong en mals
meisjes bijna in het gras
zo sprietjes dun uit de grazige wei
hij nam het er dan ook in zijn lente goed van
hij had veel genoten van schoon genoeg
groen voor hij
door zijn eigen vuiligheid
alles bedrief
moest verkassen naar een andere onbedorven plek
maar hij is rein geworden zo opgehokt
bekeerd van zijn milieudelict
wist hij nu wel hoe groen
het allemaal moet lijken
om niet weg hoeven kijken van het aarden rijk
hij herinnerde zich vagelijk nog histor
de baantjesjager die was butler bij de woudreuzen
hij had ze uiteindelijk klein gekregen
tijdens een opstand waarin ze hem met veel loof
de loef afstaken met te vaak in hun schaduw staan
sindsdien, nadat ze allemaal tot kozijn vermalen
uitzicht boden aan een dode stad of door een mallotige Waterstaat
tot kant noch wal dienden vertimmerd aan de waterkant
is hij sterk uitgedrukt een bikkelhard pantser geworden
met het vele vellen had hij al rap
een spiermassa gekregen voor de grap
omdat dat zo stoer stond achteraf
door de geleverde inspanning bij het platleggen
van dit woud der verwachtingen naar een natuurlijk toekomstbeeld
wat hij naar de bliksem had geholpen tijdens een donderslag
bij heldere hemel toen de mensheid nog alles op aarde bezat
had hij de brui gegeven aan het doorzagen van een oud verhaal
dat niets meer restte wat ooit natuurlijk was
is hij verder door het leven gegaan
aangenaam rambo de tijdduurzaamste Beitser
houtverduurzamer in ander verband zijn voormalige broodheren
maar histor was verloren slechts oplosmiddel
en had voor hem geen advies dan een houtje af te bijten
wat hem dwars zat en stak dat door geen enkele boom hij nog bos zag
omwille van de lak een vernislaagje van moderniteiten
die hij er al rottend als broodwinning met verve had overgehouden
voor dat kunststof zijn werk af nam
een paar anderen, velen was hij al vergeten
heeft hij niet bezocht
het kwam altijd op hetzelfde neer
wat ooit was zal nooit meer komen
groen is elders altijd beter te verkopen
dan bij jezelf hier om de hoek
vandaar ook dat hij met eenvoudig
plantaardig groen het lommerrijk kon bestoken
met wat hij had aangeschaft
dat was natuurlijk natuurverf
aquamarijn was ook zo een schat
die haar borstels wel met hem
welwillend wilde kuisen
na gedane klus hij was verguld
de boel raakt er van opgeknapt
de knoppen staan te barsten
van de tinten die hij verzon
in het vroege ochtendgloren
van de aangebroken dag
een die met lengte zich al onderscheidde
van de omliggende korte dagen
alles droogte en werd groen
de verzonnen zondag kon beginnen
neen ving aan met volopzon
het popelen was er dan ook naar
peppels barsten welhaast uit alle voegen
en naden kleur verschietend groen
welwillende wilgen maakten er een potje van
door zelfs katjes te behangen
met sliertjes sierlijk groen
zomereiken die nog wintereiken lijken
steeds meer blossig en met toefjes opgedost
op elkaar zo pal naast beuken die zich lieflijker
geelgroen lieten dossen
waren in de knopjes
met al dit woudgroen
ruwe berken treurde minder stemden zich milder
met zachte zijde die verbasterde met kleurbekennen
de eenstijlige meidoorn dacht dat het al lente was
met miljoenen slakropjes kwam zij op de proppen
smakelijk opdat het welhaast stijlloos tweestijlig leek
de elzen verzonnen roder gloed
zij waren immers van de elzenpropjes
al dan niet behept met elzenvlag wat trager
in het kleurbekennen net als Essen staken
de draak en zij elkander naar de kroon
met vanuit de smompigheid eerder wat te rommelen
met purperachtige streken maar uit eindelijk
kwam het er toch groener van
de man is opgetogen
over zijn verzonnen lentedag
naar huis getogen met een verhaal
dat hier nu juist voor hem werd uigeschreven
de man zelf is erbij ingeschotenhij is ook uitgeschreven trouwens
blijven dromen zo is het ook gekomen
dat zo nu en dan zeg ieder jaar
hij zijn droom bewaarheid ziet
door vele ogen
die anders domweg vergeten
hoe groen het leven tochwel is
dat iedereen omgeeft
maar toch wel sprookjesachtig bleef
al was het maar voor even
wanneer men stil zit in het verzonnen
dat alleen maar lukt met niets
doen om te laten
wat vanzelfsprekend gaat
genieten.
----
*Uiteraard berust ieder vergelijking met bestaande personen of producten op louter toeval. Er kunnen geen rechten ontleend worden, noch de steller aansprakelijk gesteld worden op enige uit dit epistel voortvloeiend leedvermaak of anderszins ontstaan vertier.
