me over op te winden het draait weer
ergens om de spanning van de tijdas
waar het wringt daar dat zwaartepunt
daar draait het om ontsnapping
van't begrip wijzer worden
in uitlezen hoe laat het is
--
--
dan in een enkel loofje groen
dat nooit eens wondklaver betrof
--
Gr Ries
wenste me haar tot maat
maar bemerk dat afstand
nemen dat niet toelaat
dolly daar in 't asiel vrolijk
spelend verder gaat verblijf
ik bijtend op het hout
mijn hondeloze tijd
--
met vertwijfeling over
de harde werkelijkheid
of ik daar buiten kan
stromen zoals in mijn hart
--
is in balans met een zonnestelsel
vol onzekerheden over
de sterrenlichamen die ik verwacht
--
tussen het rijshout ontsnapt een zucht
dat restte van een stevige tegenwind
sompig werden wilgentenen geoogst
de knotten stonden afgeladen leeg
gerooid en uitgehold te hongeren
in het riet klonk zwaarwichtiger
dan verwacht de roerdomp
de tijd nam een vlucht een eigen geluid
er vloog een gedachte die ontschoot
uit de dubbelloops en er verdampte
nog meer hoop uit het gesloten seizoen
waarop gebroed moest worden
in plaats van te luister gelegde dood
dat getekend door het voortrazend
leven de vlucht was ontnomen
uit dit bijna vereeuwigd jachttafereel
--