In extase gebleven

Het snel vergaan, dat leven klevend aan de bladzijde

van gulden snee tot diepdoordacht verwondert doden

de speelse taal het vluchtig even woorden vinden

voor een kinderlijk moment dat lijden doet vergeten

hij is inmiddels goed uitgerust na levensmoe te zijn

geweest, het klinkt banaal maar suïcidaal is ook in taal

gewoon een dichterlijke staat van dodelijk verveeld veel

lachen om een begin te kunnen maken aan het einde

dat al zo vaak opnieuw hem uitbehandeld liet schrijven
van de wieg en wat daar ook op volgt afgeknapt of gewoon.

(RW)