nog zit je in december aan de grond
de dagteller na een grote beurt straks weer
op nul gesteld begint het nieuwe jaar daar
met dag engten afleggen in straf galop
draaft de wereld weer door met onderwijl
zonder grip daar op slechts razend tollen
niets doet er toe om dat patroon te stoppen
dag op nacht op dag op nacht op dag
getijden lang dat oeverloos bewegen
ongeacht wie daar op wacht zijn sieraden
van zonsondergangen te beleven
met morgenstonden goudomgeven
dat in leven met de dag tot grijs
gedraaid het wolkendek verschijnt
om weken lang weer alles nat
onder te laten lopen in het moeras
de vaste ondergrond verweekt
tot vegetatie van een ander soort
wat stevig stond verzompt
staat verstompt in rot naast
slap gewas in weer en wind
bewogen voor het opgetogen
voederdier dat verveelt een ei
dropt bebroedt en op de vlucht
geslagen wordt door hagel
beneden peil en ver daar onder
komt na droog vallen alles weer
onder water tot leven met inzicht
dat dagen nu eenmaal verschijnen
bij 't inzien door het naar normaal
toe afgebroken licht goed vertekend
