Nog even voor het slapen gaan

Ik kwam nog even
Gewoon voor dat laatste
Dat ene enige wat rest
Weg te nemen gewoon
Dat laatste sprankje
hoop

Those where the days

De dagen waren lang, meisjes borsten bandeloos

dansten op de dam waar rond kerst 

een lullig boompje kwam te staan

alles was wat kariger en mager ook

vuurwerk 

nog niet uit de boze en verder 

was niemand echt bolle boos

je mocht nog mee doorgaan

doodgaan of gewoner opvallend

zij

alleen je ouders waren uit 

de ouwe doos gelijk oliebollen bij

de vleet koud vuur tot het je zuur 

op brak maar iedereen was aan

het grass het gas en de juten zat 

waren nog met verkeersborden 

in de weer

iedereen ging tekeer of juister 

luister nog een keer tegen het verkeer 

dat

op het balkon van lijn 7 

met houten lijsten te aanschouwen 

viel met een luttel koopavondje 

voor het plezier en kattenburg nog bevolkt

zich niets gelegen liet of anders 

was dan een kroegentocht

met vaag nog een herinnering aan het geboomte 

op museumplein

was mokum meer madurodam 

dan een volwassen stad

waar puberend je jeugd afsleet 

tot de afgrond rondracend gevaar op

de floret die anderen weer kreidler 

noemden voor de pret

met vreemd genoeg een noordzijde in west 

dat naar het scheen

een winput is geweest 

voor zand dat iedereen in z'n ogen wreef

toen alles opgespoten leek 

op een woestijn en leven meer en meer

drijfzand bleek waarop nieuwbouw werd gepleegd 

en roofbouw op het waterlooplein 

slagveld van de metro werd 

en ik bekneld tussen Osdorp

en het geuzenveld roemloos 

in een slotermeertje zwom 

waterratten bleek die dagelijks heen

en weer de grote stad aan deed 

omdat alles door weer en wind omgeven

daar tussendoor m'n dagen sleet 

in alle toonaarden 

van de jubelende tijd.