Een liefde

Onomwonden

doet de klimop

d'r uiterste best

zich te hechten

aan de boom

die voor haar
is
bestemd

Grenslastpost

Temidden van de rollen prikkeldraad

staan gehuld in zwijgen de drenkelingen te kijk

met zo nu meer dan dan een vlaag verstandsverbijstering 

die woester dan de storm opsteekt in golven wildgebaren

dan weer verstomd en afgedropen terug gekropen

in hun linnen onderkomen daar het hen aan moed ontbrak

retour te nemen naar het graf van afgehakte familieleden

ze weten zich een met kinderen nog pasgeboren 

in dit naakt bestaansrecht van ontheemden

het legioen verzetshelden met niet meer dan hun hachje

dat meelijwekkend door supporters van de vrijheid 

wordt bezien met lede ogen onder het geschal 

van loftrompetten Vanaf de tribunes van triomf 

 hoe mededogen zich afwenden
van dit vreselijk voortvluchtig vergezicht.

Koude kleren

Er komen steeds meer mensen op straat te staan.

Al koopt iedereen zich suf en blut, blijven de etalages leeg.

Leegstand is dan ook schering en inslag van winkelruiten,

waar steeds vaker toch spiegelbeelden lopen.

Niemand heeft nog oog voor de vergeefse moeite,

te komen om te kopen is gewoon weg; uit de mode.

Wat rest is tijdverdrijf van de doellozen, naast de daklozen

een hopeloze stroom stadsplattegrondlopers.

In afgemeten pas komen de recreatieve winkelaars 

aangelopen, lavend of laveloos aan koopjes.

Er zijn hier en daar nog restjes waarom gestreden

wordt, door vrouwelijk schoon dat graag ten toon

maar uit de toon valt voor stringetje rosé;

dat het angstzweet van falen uit de bilspleet 

kan wissen wanneer het weer eens misloopt.

Met er naast gegrepen ook nog de miskoop 

op de koop toeneemt waar iets uit de opruiming

betreft. Zaken die eerder nog zo waarde- en

gloedvol aangeprezen werden voor een euroteken

dat over de neus heen getrokken zo overdreven leek.

Nu staan het winkelbedienden publiek
naast het winkelend personeel
de lege schappen te bewonderen,

waar eerder nog de tering voor naar de nering

gezet werd,  louter uit op het begeren.

Zo zie ik me graag

De man alleen 

op de rotsen

op steen

trotserend het allergrootste

gevaar onbevreesd maar

ook nog eens onbevangen

werp ik mij onverschrokken

over het gebergte heen

laat geen illusie aan de ander

slechts mij alleen valt dit

ten deel klauterend langs

stijle afgronden ravijnen

zo u wilt laten mij koud

gelijk de eeuwige sneeuw

onder mijn voeten smelt

met ijzingwekkende luchten

bulderend langszij

bekruipen imposante 

wolken tot mijn kruin

alleen ik op het werelddak

aanroep de hemel hier

op aarde toe wees ik 

blijf in mezelf alleen

--

R

ik ben niet  zo van papier!