aGenDa

Gister plakte ik eens een pleister op een uurtje
zo'n gaatje in de dag waar je je aan verwonden kan
dat denkend dacht ik daar dus aan verwonderde
me er aan
het was niet diep, een putje of wat groot genoeg
om in te zitten om mee te zitten om mee tegen te zitten
om erop te zitten maar ik zakte er door
ware het niet dat ik net daarvoor een pleister vond
die me weerhield me te verwonden
ik had dat vaker moeten doen
al was het maar tegen beter weten
want beter tegen is weten waarvoor
vandaag vierentwintig uur later
op dit zelfde tijdstip peuterde ik het eraf
het gaf niet mee en ik beschadigde dit tijdstip
deze datum gaat nu op dat uur, dit specifieke uur
door mijn leven als een dieptepunt
een gehavend uurtje dat getekend
voor het leven met mij zit opgescheept
jaarlijks kom ik met gevaar voor eigen leven
dit putje tegen tenzij er weer een pleister is
die ik dit uur de mond kan snoeren
opdat ik herdenken kan te overleven

Wij gedenken

Nee, in tegendeel wij staan stil,
er is geen beweging in te krijgen
alles stokt stijf in het gelid.

We meten ons de maat
met een leedwezen aannemen.
Doe het gerust, schaam u
geenszins voor dit moment
van doodstil staren
naar het steenbeslag
dat voor uw neuzen
ligt geschikt.

Dwaal gewoon verder weg
de gedachtengangen wijzen
zelf u onverhoeds de weg.
Wees ook gerust en weet,
er is ook voor u een weg
terug in het verschiet
naar nu.

Om domweg te vergeten
dat nieuwe doden al zijn
aangewezen om het lijden
te symboliseren dat nu
voor toen, straks voor u en
zonder zorgen ook voor
morgen nieuwe lijken
aansleept in het herdenken.

Dus schroomt nieten kijk
vooruit, betoon compassie
voor een ieder die niet verkoos
maar is verwezen te spelen
het slachtoffer van het heldendom
dat geüniformeerd voor u
uitgerust staat opgesteld
met feiten gewapend
waaruit ieder gericht schot
iemand de kop kost
die later bijgezet in steen
voor de goede zaak is
heengegaan naar u
geweten ook al
wist u dat niet.
uw verliest het
leesteken uit het oog
dat orde hield in bijzinnen
over de zin van leven
de onzin die bloed vloeit
op papier, op het oog,
op gehoorsafstand
van waar u staat
opgesteld.