Het is dor en doorwintert kil nabij het einde der tijden
zoveel uitstel is gegeven aan de toon die was gezet
nu de vleugels ter hand genomen zwarte sterren
verschijnen overal waar de lering wordt getrokken
uit verval blijkt eens te meer de eeuwige jeugd
is te ontbinden is bederf van organen en wanen
hoe nog de hoge toon te zetten op de zin ervan
het deuntje te herhalen van de eens zo schone klank
welk de muzikant en klaar ooit voortbracht ongeacht
het geestverruimen danwel geven aan het eeuwig leven
wie had dat nu toch verwacht.
