Waar door de jaren heimelijk de wind gaat
trekt oud en nieuw bekijks in heemkunst
voorbereid loopt traag de tijd af in beslomeren
alles is nog duurzaam in behoedzamer
iets wat je nooit alleen doet maar houdbaar
hoe eens het kind de step nu een rollator
't voor het zeggen heeft in de vooruitgang
vanuit het Warfheem terwijl de herinnering
nog achterloopt op de vrouw die overleven
verhaalt tegen haar trouw door't raam
dat tegenspreekt wat daar ter ziele is gegaan
kom je van de ene kant binnen ga je omhoog
ga je de andere kant weer neer beneden en
omgekeerd ga je onontkoombaar naar boven
het lot van wonen op een uitstekende terp
dinsdag 12 juli 2011
Schietwilg aan 't water
't is mooi in tezien hoe gestrekt
de wilg verkneuterend te water gaat
terwijl stram daarop zich spiegelen laat
met de wind die ruisend vindt
dat dit beeld geschapen is
om in de kronen te verhalen
dat ook
hij de golven daarmee onderschept.
~~
R
de wilg verkneuterend te water gaat
terwijl stram daarop zich spiegelen laat
met de wind die ruisend vindt
dat dit beeld geschapen is
om in de kronen te verhalen
dat ook
hij de golven daarmee onderschept.
~~
R
De kleur die god aanneemt
Ik vraag me af of hij dat zou accepteren
gewoon een tint die hier uitspreekt
wordt weer gegeven door voortrimpelend water
of de bron die daaraan ten grondslag ligt
Het blijft een goddelijk gegeven
ook al betwist ik zijn bestaansrecht
niet omwille van het zingend riet
niet door het verscholen leven
zelfs dan niet wanneer de kleur
weer is verdreven met weergeven
want zie er dobbert een zonsondergang
die geen weet heeft wat hij achterlaat
of beet had voor hij uit mijn leven verdween vandaag
al is dat ongelofelijk om in tezien
ging het verhaal niet over riet.
gewoon een tint die hier uitspreekt
wordt weer gegeven door voortrimpelend water
of de bron die daaraan ten grondslag ligt
Het blijft een goddelijk gegeven
ook al betwist ik zijn bestaansrecht
niet omwille van het zingend riet
niet door het verscholen leven
zelfs dan niet wanneer de kleur
weer is verdreven met weergeven
want zie er dobbert een zonsondergang
die geen weet heeft wat hij achterlaat
of beet had voor hij uit mijn leven verdween vandaag
al is dat ongelofelijk om in tezien
ging het verhaal niet over riet.
R
Cameraatje
Het leek zo op het oog wel aardig
vrouwen, meisjes nog, spelen voor
zichzelf verschillende poses maar
dezelfde licht erotiserende rol
op deze harde verradelijke ondergrond
ze zijn het eens met wat er wordt verschoten
aan de oever
ze zouden zich het liefste bloot
willen geven maar teveel ogen
zijn gericht op prijsgeven wat ze bezield
vrouwen, meisjes nog, spelen voor
zichzelf verschillende poses maar
dezelfde licht erotiserende rol
op deze harde verradelijke ondergrond
ze zijn het eens met wat er wordt verschoten
aan de oever
ze zouden zich het liefste bloot
willen geven maar teveel ogen
zijn gericht op prijsgeven wat ze bezield
de vele indrukken die zij elkaar geven
maken tot deze waterkering van basalt
een zachte indruk van hun leven
waarin verkeerd begrepen liefde schuilt
hebben zij genegen om zichzelf heen
een kleed van onschuld
schuchter aan hun voeten neergevleid
waar geen doorn of distel doordringt
die zich tegoed zou doen aan dit pril
nog ongeschonden vlees dat hier
zoveel belovend is vastgelegd.
R
van Staal
Het is van alles dat is opgetrokken
op het hooge land daar staat
te zingen in een liedje
op maat van windstreken
in lange halen
een ademtocht
door het land
heen trekt
dat onbenoemlijk vlak
de horizon lui en loom
uitstrekt daaraan
het oog volstrekt
midden doorsneden
dijklichaam dat slapend
meanderend zich verlegd
huilt het liedje
nee het zingt
in vrij spel
met regen
vocht 'n fietser
op't hooge land
van staal zijn gespannen
spaken ~weerbarstig
fraai op de klinkers
die wat afgebroken klinken
op een eindeloze weg
uitgelegd in banden
die je met het einde
van deze wereld
op noordpolder hebt
op het hooge land daar staat
te zingen in een liedje
op maat van windstreken
in lange halen
een ademtocht
door het land
heen trekt
dat onbenoemlijk vlak
de horizon lui en loom
uitstrekt daaraan
het oog volstrekt
midden doorsneden
dijklichaam dat slapend
meanderend zich verlegd
huilt het liedje
nee het zingt
in vrij spel
met regen
vocht 'n fietser
op't hooge land
van staal zijn gespannen
spaken ~weerbarstig
fraai op de klinkers
die wat afgebroken klinken
op een eindeloze weg
uitgelegd in banden
die je met het einde
van deze wereld
op noordpolder hebt
Abonneren op:
Posts (Atom)